* * *

Mening mag‘lubligim, g‘olibliklarim –
bugun arzimasdir qimmat bir pulga.
Barcha shon-shuhratim, hurmat-izzatim
jon deb almashaman bir dona gulga,
bir piyola mayga… Oq bulutlarni
ko‘rpa qilib yotsam menga yetarli –
sokinlikni totsam menga yetarli.
Tiriklik g‘amidan kechdim tamoman,
hammani kechirdim, kechdim hammadan.
Bahor gullariga ulfat bir jonman –
maysalar – mezbonim, yerga mehmonman.
Ko‘kda oy – chirog‘im, men parvonasi,
oyning hamdamiman, oy devonasi.

* * *

Voh, inson, hasadga, g‘azabga yorsan,
nafsga qul bo‘lmoqqa mudom tayyorsan.
Axir biz dunyoda – begona jonmiz,
rahm etsa, bir damga kelgan mehmonmiz.
O‘rnini almashar tinmay quyosh – oy,
momo urchug‘iday kezar, hoynahoy.
Husnimiz – o‘tkinchi, qalbning olovi
kundan-kun pasayar, boradi sovib.
Huv, bog‘da g‘unchalar naqadar alvon –
oxiri to‘kilar, bo‘ladi xazon.
Ana, suv jo‘sh urar, ko‘lni to‘ldirib,
u ham bug‘lanar va qoladi qurib.
Hech ne to‘kis emas, mudom biri kam –
barin taqdir etmish ul qodir Egam.
Inson taqdirini o‘zgartirolmas,
hatto huv bulutni ozroq surolmas…

Rus tilidan Karim Bahriyev tarjimasi