Рангпар либосдаги аёл ва йигирилган рўдапо костюм кийган эркак Бостонда поезддан тушиб қолишди ва Гарвард университети ректори қабулига учрашув вақтини белгиламай, журъатсизгина кириб келдилар. Котиба бу қолоқ, қишлоқи кишиларнинг Гарвардда нима иши бор экан дея энсасини қотирди. — Биз ректор давоми…
• Ожизлик бепарволик билан эгиз юради. • Барча чуқурлар тупроқ билан тўлади. • Баъзида зирапча ҳам филни ўлдиради. • Яширин адоватдан очиқ ўпка афзал. • Ўликтик бўлса, қузғун топилади. • Ботирнинг ўлими ҳам қаҳрамонларча бўлади. • Оч кўппак ёввойига айланади. давоми…
“Марвда аҳоли аксария ила рус, арман ва эрон табъаларидур. Атроф халқи туркман бўлуб, шаҳарий бўлғонлари йўқ. ..Йўл устиндаги туркманларни бошиндаги узунлиги уч ярим қариш, эни экки қаришдан зиёда телпагидан башқа кўргу ери йўқ, фақат ҳануз белида аксария ила ханжари бордур. давоми…
Бадавлат ота ўғлини камбағал кишиларнинг борлигини кўриб ибратлансин деган ўйда мамлакатнинг чекка қишлоқлари бўйлаб саёҳатга олиб чиқди. Улар ўта қашшоқ бир оиланинг даласида кечани ўтказдилар. Сафардан қайтишлари асносида ота ўғлидан сўради: — Саёҳат қандай бўлди?— Ажойиб! — Кўрдингми, қандай қашшоқ давоми…
• Маънан бой инсон омма қаршисида ҳамиша кучлидир. • Ҳаёт мудом таҳликали, шу билан бирга, беҳад гўзалдир. • Ҳаётнинг қарама-қариш икки қутбини бир-бирига бўйсундириш, унинг сеҳрли куйини қоғозга тушириш, эҳтимол, менга насиб этмас. Аммо барибир ботинимдаги туғёнга қулоқ тутароқ бу давоми…
Бир киши ишдан ҳориб, жиғибийрони чиққан ҳолда ярим кечаси уйига келди. Эшик остонасида 5 яшарлик ўғли уни кутиб турарди.— Ота, сиздан бир нарсани сўрасам майлими? — савол берди бола.— Майли, нимани сўрамоқчисан?— Отажон, бир соатда қанча пул топасиз?— Бу сенинг давоми…
• Эшикнинг борлиги, бу — ундан ҳамма ҳам киравериши мумкин дегани эмас. • Сассиқ алаф ҳам гул. Унинг ҳам ошиқлари бор. • Чиқиндилар ичида нимани кўрсак кўрайлик, аммо… бешикни эмас! • Тўнғиз қувса қочган маъқул. • Ер меъёрини билиб бир давоми…
Илм – нарсаларни инсон ақли ёрдами билан ўрганишликдир. Ҳақиқатни очинглар, тўғри йўлдан юринглар. Бир-бирингиздан илм ўрганиб, камол топишингиз учун дил пардасини очиб ташланглар. Қуёш кўрларга кўринмай беркинганидек, жоҳилларга ҳам дунёда тўғри йўл белгилари кўринмай қолади.
Дунёдаги ҳар бир шоир-ёзувчининг серқирра ижодини тўла намоён этадиган асарлари бор. Алишер Навоийнинг «Хамса»си, Шота Руставелининг «Йўлбарс терисини ёпинган паҳлавон» достони, Вильям Шекспирнинг «Қирол Лир» драмаси, Лев Толстойнинг «Уруш ва тинчлик» эпопеяси, Абдулла Қодирийнинг «Ўткан кунлар» романи ана шундай асарлар давоми…
Луқмони ҳаким занжи қул эди. Бир яхши одам уни хизматкорликка сотиб олди. Луқмон бир қанча вақт хожасига хизмат қилиб юрди. Хожаси бир куни унинг оқиллигини синаб кўриш учун қўй сўйиб, энг ёқимли жойни олиб кел, — деди. Луқмони ҳаким қўйни давоми…