Xabar keldi. Emishki, Hamro boboning kampiri qazo qilibdi. Ertaga peshin mahali chiqarishar ekan. Po‘lat azonlab yo‘lga otlandi.Hamro bobo uning otasi bilan oshno edi.Qiyomatli do‘st bo‘lishgan. Po‘latning otasi qazo qilganidan keyin ham bu oilalar o‘rtasida bordi-keldi uzilmadi. To‘y-ma’rakalarda ikki tomon bir-birlarini davomi…
Uning tug‘ilishi oila uchun va boshqa qarindoshlar orasida ham unchalik diqqattortar voqea bo‘lmadi. U ayni kunlar zabtiga olib keladigan palla – javzoning oxirlarida dunyoga keldi. Unga Mohitob kampir doyalik qildi. Tug‘ilish oson kechdi. O‘ziyam og‘ir va vazmin edi. Kindigini kesayotganida davomi…
Xurram cho‘ponning iti – Olapar suruvning ortidan yura olmay qoldi. Olapar yotoqlay boshladi. Kechga tomon egasi itini chaylaga qamab, yana qo‘ylarini soyga yoyib yubordi. Xurram qishloq va xo‘jalikning qo‘ylarini boqib yuradi. Uning oyog‘ini opalari yoshligida beshikka noto‘g‘ri belaganligidan qiyshiq qilib davomi…
“Qayerdadir bir xatolikka yo‘l qo‘yganman. Shuning hisobidan omadim yurishmayotgan bo‘lsa kerak, – deb xayol surardi u. – Balki menga shunday tuyulayotgandir. Aslida men bekamiko‘st insonman. Bundan tashqari, o‘zimga razm solsam, hamma a’zolarim joyida. Soch, qosh, ko‘z, burun, og‘iz, tish, bo‘yin, davomi…
Ancha olis zamonlar edi. Bosqinlaru tala-tala avj olgan. Har tomon notinch. Olamda nima voqea sodir bo‘layotganidan bexabar el har turli mish-mishlarga intiq turardi. Tahlikali hayot edi. Jom, Ayritom va o‘n bir daha qishloqlarida yaxshi oti bor bo‘z yigitlar va baquvvat davomi…
“Hammasiga o‘zim aybdorman,”deb o‘yladi O‘roq ovchi. “Unisi bo‘lmasa, boshqasi bor edi-ku?! Nega unga uchdim. Qaddi-qomatigami, husn jamoligami yoki boshqa joyigami… Qiz zotiga qirg‘in kelmagandi-ku! Nega endi Nuqraga duch keldim…” Qizi tushmagur ham noz qilib o‘tirmadi, birdaniga rozi bo‘la qoldi. Ammasining davomi…
Bu odam yo‘g‘on gavdali, sochlariga oq oralagan, yoshi oltmishlar atrofida edi. Qattiq ham, past ham gapirmaydi. Kulishi ham, xafa bo‘lishi ham tez va oson. Kishining yuziga razm solib, kayfiyatiga qarab gap ochadi. Ancha sergak va qo‘rqoq odam. Qulmat asli qozoq davomi…
Polvonning maqtovga tobi yo‘q. Xushomadani eshitsa, xuddiki, sariyog‘ olovda erigandek yoyilib ketadi. Biroq hamdu sanoni ancha olisdan, aniqrog‘i uning to‘rtta yoki bo‘lmasa beshta she’rini misol keltirib, so‘ng astagina maromiga yetakazib maqtash kerak bo‘ladi. Maqtayversangiz, u o‘tirgan kursisida qitiqlayotgan cho‘chqa bolasidek davomi…
Har bir oilada o‘zlari amal qiladigan tartib,yo‘l-yo‘riqlar bor. Bu odatni kim o‘rnatgan ekan? Lekin ko‘pda bu narsalar ular uchun xuddi ota-bobolari vasiyat qilganday gap. Masalan, qishloqdagi Uzoq cho‘ponning uyida o‘roqni og‘ilxonadan, mayda –chuyda asboblarni tomdan olish yoki supurgisini izlash uchun davomi…
-Onam doyalik qilardi. Otam ham do‘xtir edi. Qishloqdagilar oilamizni hurmat bilan tilga olishardi. Ayniqsa, onamni ko‘proq alqaydilar, – dedi Abdulla. Ehtiyotkorona gap tashlayman: -Otangizning ham o‘rni yomon bo‘lmagandir. Har holda er kishi… ro‘zg‘orning boshida baribir u kishi turadilar… -To‘g‘ri, otam davomi…