Ёзда талабалар ишлашади. Мана, бизнинг гуруҳ болалари ёз бўйи вагондан сабзавот туширишди, Зойка официантлик қилди, Нинка бўлса кинода суратга тушди. Оммавий кўринишда. Аммо, бир гал унинг омади келиб қолди. Шунда Нинка кичик бир алоҳида кўринишда суратга тушди. Аниқроғи, Нинканинг ўзи давоми…
Йозеф К. туш кўрди.Ажойиб кун эди, у кўнглининг чигилини ёзиш мақсадида бироз сайр қилмоқчи бўлди. Аммо икки қадам ташлаши биланоқ, ўзини қабристонда кўрди. Атрофда сарғайган ўт-ўланлар босган, нотабиий сўқмоқлар. Йозеф улардан бирига қадам қўйди ва ўзини худди кучли оқимга тушгандай давоми…
Жубан Мўлдағалиев (Жұбан Молдағалиев) Ўрол вилоятининг Тайнақ туманидаги “Жиланди” манзилида туғилган. 1940 йилда Ўрол Қишлоқ хўжалиги техникумини битирган. Иккинни жаҳон уруши қатнашчиси. Жубан Мўлдағалиев “Есир аёл тақдири”, “Мен — қозоқман”, “Кишан очган”, “Сел”, “Бойқўнғир бош бармоқлари” ва бошқа ўнлаб шеърий давоми…
Туманбой Мўлдағалиев (Тұманбай Молдағалиев) Олмаота вилояти, “Меҳнаткаш қозоқ” туманида дунёга келган. 1958 йили Қозоғистон Давлат университетининг филология факультетини битирган. Шоирнинг илк шеъри (“Украин қизига”) 1954 йили босилган. 1957 йили Талабанинг дафтари” номли илк тўплами нашр этилди. Шундан кейин унинг “Комила” давоми…
Об-ҳавосига сал-пал чидаса бўладиган қиш кунларининг бирида, пешиндан кейин Лом йўлига айлангани чиқдим. «Айлангани чиқдим» сўзларини эшитганда олдинга ва орқага силжувчи ҳар хил одамлар орасида одоб сақлаб аста-аста кетаётган, модага мувофиқ кийинган, танишлар учраганда назокат ила жилмайиб, эҳтиром-ла таъзим бажо давоми…
Ленчонинг кафтдеккина ери бўлиб, унда ёлғиз ўзи ишларди. Бу йил жўхори, ёнига ловия эккан эди, ҳосил дуруст бўладиган кўринади. Ёмғир қуйиб берса қанийди. Одатдаги тонгларнинг бирида Ленчо — экин-тикин нималигини тушунадиган, ўта ишонувчан деҳқон — шимол тарафдан сузиб келаётган булутларга давоми…
Фабриканинг бетонланган кенггина ҳовлиси қайтадан эритишга мўлжалланган синиқ ойналар билан тўлиб-тошиб ётарди. Тоғдай уюлиб ётган ойналар тонгги қуёшнинг нурларида олмос қирраларини йилтиратганча ҳаракатсиз ётарди. Мана, неча кундирки вагон-вагон синиқ ойналарни қизиган бўтқага айлантирувчи печлардан кўкка тутун ўрламайди. Қейинчалик мазкур қоришмадан давоми…
— Қирққа кириб қолдингиз, ахир,— деди зарда билан хотиним.— Бундоқ ўзингиз ҳақида ўйлаб, чекишни ташласангиз бўларди. Бу зарарли-ку!..— Шундай деб тўнғиллаганча ёнбошга ўгирилиб олди.Қанча вақт ўтганийкин? Аввал стулга ястаниб ўтирдим-да, оёғимни дераза токчасига узатдим. Кейин газетани очдим — қачон, қай давоми…
Унинг кайфи йўқ эди, умри бино бўлиб оғзига ичкилик олмаганди. Бугун эса у манави мўъжазгина альбомни олиш учун эгилганда худди ичиб олгандек, боши айланиб, юраги дукиллаб уриб кетди. Альбом унинг кафтида ўз-ўзидан очилиб: «Ҳали шошмай тур, қандай мўъжизаларнинг шоҳиди бўласан!»—деяётгандек давоми…
У манзилга қош қораймасдан етиб олмоқчи эди, шунинг учун тез кетиб бормоқда эди. Тамоман ҳолдан тойиб, йиқилиб қолмагунча, нафас ҳам олмасдан деярли чопиб келганди. Бир дақиқа бўлса ҳам нафас ростлаб олиш лозим эди. Теварак-атрофда қуриб-қовжираган ер ястаниб ётарди. Бир неча давоми…