— Yer yutgur Asqad, yergina yutgur Asqad! — Ulusliklar bu tong odatdagiday xo‘rozlarning qichqirig‘idan emas, Zumrad kampirning yurakni larzaga soluvchi chinqirig‘idan uyg‘onib ketishdi.Ma’lum bo‘lishicha, yer yutgur Asqad onasyning oxiratini kuydirib, ukalarining rizqini qiyib, yetmish so‘mning hammasini o‘g‘irlab, shaharga ketib qolibdi. davomi…
Abdurahmonning hayoti alg‘ov-dalg‘ov bo‘lib ketdi. Qaerdanam malaka oshirishga bordi-ya. Borishga-ku bordi, qaerdanam qo‘qonlik do‘ndiq qizchaga yordam berdi. Jimgina o‘z yo‘liga ketabersa bo‘lmasmidi? Yo‘q. Hamma jim ketsa ketadi-ku, Abdurahmon indamasdan ketolmasdi. Uning tabiati shunaqa, oqko‘ngil. Birovning ko‘ngliga ozor yetkazgisi kelmaydi. Birovni davomi…
Movarounnahrda saraton issiqlari avjga chiqqan payt. Sahargi salqinlik ko‘p o‘tmay kunduzgi jazirama bilan almashadi. Quyosh go‘yo odamzod, nabotot va hayvonot olamini o‘z qudratiga yana bir bor ishontirishga qasd qilganday… Butun borliq, hatto shamol ham nafas olmay qotgan kabi.Uch oshyonalik muazzam davomi…
Tong-la ayolimning hiqillashidan uyg‘onib ketdim.– Nima bo‘ldi?– …Onam… onam bechora qor tagida qoldilar. Yig‘layverib ko‘zlari shishib ketibdi.Deraza osha tashqariga nigoh tashladim. Ishkomlar va devor usti oqarib ko‘rindi. Ikki qarg‘a yong‘oq shoxida qo‘nishib o‘tiribdi. Qaynonam omonatini topshirganiga uch oy bo‘ldi. Dafnidan davomi…
Ba’zan xotiralar qalbni tirnaydi… Goho shunday bo‘ladiki, topgan¬laringdan yo‘qotganlaring ko‘pga o‘xshab ketadi. O‘ksik bir hayajon bilan bosib o‘tgan yo‘lingga nazar tashlab olasan.Otasi vafotidan keyin poytaxtda o‘qishini davom ettirayotgan Husan uch-to‘rt oyda bir qishloqqa kelib, ayasidan xabar olar, har kelganda ayasini davomi…
1 Hisor tog‘lari adog‘ida yoqqan olachalpoq qorning zahri vodiyga ham urgan. Izg‘irin sovuq. Dov-daraxtlar yap-yalang‘och, o‘t-o‘lanlar sarg‘ayib bitgan. Kunlar sokin va bir tekis. Ertalablari tushgan quyuq tuman quyoshning nursiz yog‘dulari ostida tushga borib arang yoyiladi. Tuman qorishgan sohillar bo‘ylab cho‘zilgan davomi…
1. Begonalar qaynagan zamin Tashqarida hamma notanish. Quyosh, yechinishga yechinib qo‘yib, endi uyatidan dong qotgan yalang‘och daraxtlar, og‘ir asfaltdan bichilgan kafani ichida zil ketayotgan yo‘l, to‘qqiz qavatli binoning har bir katagida urchiyotgan suvaraklaru yerto‘lani suv bosganiga qaramay, yana yangi jihozni davomi…
– To‘rtko‘z?! To‘rtko‘z, bu senmi? O‘-o‘zingmisan? M-m-meni izlab keldingmi? Se-e-na? Voy, azamat-ey! Qo‘y, yalama qo‘limni… e, yalamasang-chi, esi yo‘q. Tomog‘ing tushadi. Obbo! Ha-a, kabobning hidini sezibsan-da. Kabob isi… keyin, xompiyoz isi… Xompiyozning isi o‘lgudek sassiq bo‘lar ekan… hiq-q… ichingdan ham davomi…
Saratonnning issig‘iga chiday olmagan qishloq odamlari kech tushib, havo salqin bo‘lishini kutib yotgan mahal Nazar domlaning uyidan qiy-chuv ovoz eshitildi. Bu g‘ala-g‘ovurlarga ko‘nikib qolgan qo‘shnilar: «Nazar ichib kelib xotinini yana do‘pposlayapti, hech aql kirmadi-da, bu betavfiqqa, Xudoning bergan kuni shu davomi…
Agarda tuman ijodkorlarining ijodiy tanlovi bahona qo‘limdagi mashqlarni bir bor ko‘rib chiqish zarurati tug‘ilmaganda, balki bir pokiza ayol qalbidan to‘kilgan bu durdonalar mendek o‘zini ijodkor sanab yurgan bir insonning aybi bilan kishilar nigohidan yana qancha vaqt yashirinib yotar edi. Men davomi…