Абдулла Қаҳҳор. Ҳаёт ҳодисасидан бадиий тўқимага (1965)

Жўн нарсаларни билиб олишга мураккаб йўл билан эришади киши. Кўплар қатори мен ҳам ўз тажрибаларим, шахсий таассуротлар адабий асар учун энг қимматли материал эканини тушуниб олгунимча «ёзувчилик»да кўп сарсон бўлганман. Буни билиб олганимдан кейин болалик чоғимда кўрганим одамлар, ёшлигимда содир давоми…

Домла Ҳиндистоний (1892-1989)

Илм аҳли Мавлавий ҳожи Ҳиндистонийни «Ҳожи Ҳиндистоний», «Мавлавий Ҳиндистоний», «Ҳожи домулло», «Ҳазрати Мавлавий» сингари номлар билан эъзозлаб тилга оладилар. Асли исми Муҳаммаджон мулло Рустам ўғли бўлган бу аллома 1892 йилда Қўқон музофотига қарашли Ҳожа Муҳаммад Валий қабристонига яқин Чорбоғ қишлоғида давоми…

Қудрат Дўстмуҳаммад. Умр лаҳзалари (академик Восил Қобуловнинг “Кундаликлар”и ҳақида)

Восил ака “Кибернетика”га раҳбарликни 1992 йили ёшлар қўлига топширганларидан кейин, бир мунча вақт ўтиб, ҳар ҳафтанинг чоршанбасида норасмий “очиқ эшиклар” куни ўтказадиган бўлдилар. Яъни кимнинг қандай гапи, қандай муаммоси бўлса, учрашиб, маслаҳатлар олиб кетарди. Мен бу вақтлар олий ўқув юртларидан давоми…

Абдулла Қодирий. Ҳар кимдан анов манов (1925)

ЎШЛИК ҚАЛПОҚБОШ ЁЗУВЧИДАН — Кўчаларинг чақир-чуқур, қурбақалар бақир-буқир, кафшларинг шап-шапига патакларинг чапак чалар; капаратга югура кўров, хотинга упа оласан, қизингга бўлса ироқи собун, ўғулчангга ошиқ оласан; ўчирт туриб зерикмағил, кутиб-кутиб савоб оласан. Сенга савоб керакмас-а бошингга бир шапка керак, қўлингга давоми…

Абдулла Қодирий. Бир йил (1925)

Жиддий Ўйчи ўйини битирғунча, ишчи ишини қип қўяди, депти боболар. Шунга ўхшаш «Иттиҳоди ислом» ва «Иттиҳоди турк»[1] деб жовраб, бошини қовуштирса оёқиға ҳайрон бўлиб юрган ахди иттиҳодлар[2] истиҳорадан[3] бош кўтаргач кўрдиларким, арава лайлак! «Ла ҳавла валақуввата» ўқилди ва оҳистагина савол давоми…

Абдулла Қодирий. Ёзишғучиларимизға (1925)

«Муштум» ўзининг ёзишғучиларининг самимиятини, дардини яхши биладир. Чунки дард бўлмаса, самимият бўлмаса, биз подачини қўлида калтаги билан кўрмас эдик. Биз бу ўринда шу самимий йўлдошларимизға, қўлдошларимизға бир-икки оғиз гап сотмоқчи бўламиз: сиз бир муҳитда яшайсиз; яъни қишлоқда, шаҳарда ёки кўйда. давоми…

Абдулла Қодирий. Маслаку мақсаддан шаммаи изҳор (1925)

Бу йўлларни қоралағучининг ота-бобоси ҳазрати Одам атодан тортиб, гоҳи деҳқон, гоҳи мардикор, гоҳи саржинчи, қисқаси шулки, зодагонлар таъбирича, «Бири бит бити сирка» бўлмай келган ўнқовсизлар[1] синфидандир. Аммо мен бўлсам мустамлакачилар калтагини еб, калтак зарби билан кўзим мошдек очилиб (уруб қолинг давоми…

Франц Кафка. Эврилиш (ҳикоя)

Бир куни эрталаб беҳаловат уйқудан уйғонган Грегор Замза ўзининг баҳайбат ҳашаротга айланиб қолганини кўрди. У чалқанча ётар, елкасини совутдай суяк қоплаган эди. Бошини кўтарган эди, қорнида пайдо бўлган суяксимон тангачаларга кўзи тушди. Кўрпа дўппайган жигарранг қорнидан сирғалиб ерга тушай-тушай деб давоми…

Асрор Сулаймонов. Бу сафар ўзим (ҳажвия)

Қўнғироқ товушидан чўчиб тушган котиба «дик» этиб ўрнидан турди-да, эшикни аста очиб раҳбар ҳузурида пайдо бўлди.— Намунахон, бугун ходимлар ўз ўринларидами?— Ҳа, Бердивой ака. — Ундай бўлса, соат ўн биру нол-нолда ҳаммани шу ерга йиғинг.— Хўп бўлади.Котиба қиз бир зумда давоми…

Ли Ми Е. Сўнгги мактуб (ҳикоя)

У тўзиб ётган торгина хонада рафиқасининг суратини беҳолгина томоша қилиб ўтирарди. Аёли узоқ муддат давом этган дардни енга олмай бу дунёни тарк этганига роппа-роса бир йил бўлганди. Эркак юрак-бағрини ўртаган соғинч ва тушкунликдан қутулиш мақсадида ўзича қарор қилди. “Сенсиз бу давоми…