Men bir voqeani aytib beray. Ikkinchi kursda paxtaga bordik. O‘sha Bo‘ka rayoniga. Chetdagi bir kolxoziga. Mana shu o‘zimizning Surxon vohasiga o‘xshab ketadigan joylar ekan: har qadamda qiyoqlar o‘sgan. Bog‘-bog‘ yosh qamishning tagi bilan o‘tqazib qo‘yganday. Yeri jiqqa ajriqzor. Mol o‘tlaydigan, davomi…
O‘sar ko‘prikchadan shipillab o‘tib ayvon chetidan choydishni oldi, ariq labiga cho‘nqayib, qop-qora charmdek bo‘lib ketgan kaftiga — hovuchiga suv quyayotgandi, ariqning u tomonida — supada urchuq yigirib o‘tirgan rangpar xotini:— Momongizga salom bermadingiz-a? — dedi.O‘sar yalt etib unga qaradi.— Momom davomi…
Urush yillari Kengdalada raislik qilganimda bir qozoq kampir bo‘lardi. Bechora yolg‘iz edi, bizning uy ishlarini qilardi. O‘shanda o‘tovda turardik. Sigir bor, ikkita-uchta sovluq bor, shularni sog‘ardi. Kir-chirni yuvardi. Ana shu boyoqish «rais» degan so‘zni bilmasdi-da, nuqul: «Hukumat opoy…» yo‘q, «O‘qumat davomi…
Og‘zingga qon kelsayam, dushman oldida tupurma.Hikmat. O‘g‘lim JAMShIDga Men rahmsiz emasman. Afg‘ondagi bosmachilargayam munosabatim aniq edi. Ammo, o‘sha yerda xizmat qilayotganimda bir voqea sodir bo‘ldiki, hali-hamon uning mag‘zini chaqolmas edim.Biz krepostda turardik. Toshdan yasalgan qo‘rg‘onda. Devoridan odamning boshi ko‘rinadi. Devor davomi…
Shoir ukam Qadamboyga Men bir sayoq odamman, aka. Bugun bu yerda bo‘lsam, erta Farg‘onadaman. Indin sizning yurtingizgayam ketaveraman. Mijozlar ko‘p! Mana, daftarchamda, hey, o‘nlab to‘ylar bor. Barining kuni aniq. Rubob omon bo‘lsa, ovozni olmasa, eng muhimi — o‘zbek xalqi bor davomi…
Azimovning qizi seni velosipedda ko‘ripti. Yiqilibsan. Onasiga aytipti…Onamning bu gapi mening tinchimni yo‘qotdi: demak, Bibigul meni ko‘ripti, yo‘q.. menga e’tibor qilipti. Yiqilganimga achinipti. Hatto onasiga ham aytipti!— Ena, men dashtga ketaman! — dedim.— Hozirmi? Shu kundami! — hayron bo‘ldi onam. davomi…
Sovxozning bosh agronomi Nodir Ro‘ziqulov majlisdan qattiq tanqid yeb chiqdi. Uyga kelib, o‘zi yoqtirmaydigan qaynanasining «hemirisi yo‘q ekspeditori ham yangi uchastka qurib olyapti, yer bo‘lsa sizni qo‘lingizda» degan gapini eshitib: «Mening bo‘lgan turganim shu. Chidamasangiz qizingizni olib ketavering!» — dedi. davomi…
Ateistlar jamiyatiga rais etib tayinlangan Mirzo bugun oqshom toshloq ko‘chadan uyi tomon yurarkan, yo‘l yoqasidagi yolg‘iz qabrga birinchi marta e’tibor qildi va unga tikilib qoldi.Shunda orqasidan buldozerini haydab, o‘zidan sinf keyin o‘ninchini bitirgan mexanizator G‘olib kelib qoldi.— Ha, Ahad aka? davomi…
Rassom Qo‘ziboyning nazarida, olamdagi insonlarning hammasi ham yaxshi, pok va samimiydir, lekin… ularning orasida qandaydir odambashara yosumanlar borki, shular buzg‘unchilik qiladi: kishilar orasiga nifoq soladi, aloqalarini uzadi, g‘iybatchilik qiladilar va o‘zlari bu qiliqlaridan xursand bo‘lib yuradilar. Qo‘ziboy sodda edi; yoshi davomi…
Sobirova opa o‘n sakkiz yoshida mansabdor bo‘ldi. O‘shanda u yozuvni zo‘rg‘a o‘qiy olardi. Keyinchalik Toshkentda partiya kadrlari tayyorlash kursida olti oy tahsil ko‘rib keldi. Bor-yo‘q olgan bilimi shu bo‘ldi.Uning dastxati nihoyatda xunuk va serxato bo‘lar, uni hech kim tuzatmas edi. davomi…