1 1986 yilning kuzi edi. Universitetni tugatganmiz. O‘sha kezlarda matbuotda biror asaring chop etilsa tezda tilga tushar eding. Kaminaning “Yoshlik” jurnalining 8-sonida biryo‘la ikki hikoyasi bosilib bosar-tusarimni bilmay anchayin havolanib yurgan kunlarim. Kursdoshim Nazar Eshonqulning 10-sonda “Urush odamlari” degan qissasi davomi…
Musofirning o‘rtancha qizini Kattakonning kuchugi qopgani xabari kelganda biz qo‘rg‘on og‘zidagi qo‘lbola choyxonamizda qartabozlik bilan mashg‘ul edik.Ie, qachon? Qanday qilib? O‘sal emasmikan? Hamma taajjubda: jonivorning jag‘i bir zum tinmagan edi-ku, akillay turib ham qopar ekanmi?Hamma birdan g‘azabga mindi.
Shukur aka ham bog‘ini yaxshi ko‘rardi… Ushbu kamtarona mashqimni hikoyachiligimizning piri — rahmatli Shukur Xolmirzayev xotirasiga bag‘ishladim. Rozi bo‘lsin.Muallif U o‘rtamiyonagina yozuvchi edi. Bu endi har baloni o‘qiyverib osmonga sapchiydigan bo‘lib qolgan bizga o‘xshash «dono»larning fikri. Albatta, u Mark Tven, davomi…
Hafizalarning uyi Tuyulning chiqaverishida, Jaloyirning kiraverishida joylashganidan bu uydagilar ikkala qishloqqa ham birday edi. To‘ygami, ma’rakagami — ikkala yoqqa ham boraverishar, begonasirashmas edi. Qolaversa, bu qishloqlarning oti bo‘lak, maktabi bo‘lak, xolos, qabristoni qariyb bir-biriga ulanib ketgan.
Jimjit Qishloqqa jimjitlikni buzib o‘xshovsiz bir devona oraladi. U bir marom va bir ohangda nimalardir deb jar solar, ora-chira jinko‘chaning ikki tomonidagi pastqam uylarga va undan ham pastqam eshiklarga ko‘z tashlab, go‘yo jariga javob kutar edi.Er yuzida paydo bo‘lganidan beri davomi…
Janjal yana ertalabdan, nonushta mahalidan boshlandi.– Dadasi… – dedi zorlanib Xolnisa.Akbarali avvaliga o‘zini eshitmaganga solib ko‘rishga urindi, hatto jon-jahdi bilan gazeta o‘qiyotganday tutdi.Ammo Xolnisa bo‘sh keladigan ayollardan emas.– Dadasi… – dedi juvon bu safar sal zardali ohangda.Bo‘ron boshlanib kelayotganini anglagan davomi…
…“Shohsanam” choyxonasi shundoq katta yo‘l yoqasidagi quyuq daraxtzor orasida joylashgan. Choyxona yaqin-uzoqqa hil-hil pishib turadigan jizi bilan tanilgan. Yo‘lovchilar yoki haydovchilar masofani aytishganida aksar hollarda mo‘ljal qilib choyxonani olishardi:— “Shohsanam”gacha ikki soatlik yo‘l qoldi… — Yo bo‘lmasa: — “Shohsanam”dan chiqqanimizga davomi…
E, bu dunyoda yaxshi odamlar ham ko‘p ekan!Zoyir buni boshiga xo‘b g‘alati savdolar tushgandan so‘ng bildi!Zoyir o‘zi azaldan shunaqa edi: erkak kishi ko‘chada ko‘kragini kerib yurishi kerak deb hisoblardi. O‘ziyam shunga munosib bo‘lishga intilardi.Zoyirning yana bir aqidasi bor edi: erkak davomi…
Karimjon kabineti o‘rtasida uyoqdan-buyoqqa borib kelarkan, stol yonidagi kursida o‘ziga o‘qrayib tikilib turgan Narimonga allaqanday norozilik aralash o‘tinch bilan qarab-qarab qo‘yardi.Agar jahldan bo‘zarib ketgan Narimon sal sinchkovlik bilan razm solganida edi, ehtimolki tog‘asining nigohidagi botiniy iltijoni ham payqab olgan bo‘lardi. davomi…
To‘g‘risi, bizning uyga quyosh hoji boboning imoratidan oshib tushadi. Oftob bizga nurlarini to‘shashdan avval hoji boboning uyini yoritadi: keng-mo‘l, devor-darmiyonsiz dasht hovlisi. Pastga enib tushadigan joyda bir oyog‘i “oqsoq” T-28 traktori ikki yildan beri qadalgan ko‘yi, haykaldek turadi, mabodo u davomi…