Oppoq, toza dasturxonga yo‘rgaklangan chaqaloqni tizzalari orasiga yotqizib-tebratib o‘tirgan juvon ayvonning lang ochiq derazasidan bo‘ynini cho‘zib hovliga qaradi. Quvalashayotgan bir juft musichani ko‘rdiyu yo‘rgakni avaylab ko‘rpachaga yotqizdi, o‘rnidan ildam turib kalishini oyog‘iga ilganicha hovliga tushdi. Musichalar qanotini parillatib oldinma-keyin tomga davomi…
«Siz nega kasalxonada yotibsiz», deysizmi? Do‘xtirlar oshqozoning zaharlangan deyishdi. Nega, qanday qilib — hayronman. Ochig‘ini aytganda, men tabiatan ziyofatlardan qochib, nafsiga qanoat qilib yuradiganlardanman. O‘sha kuni bor-yo‘g‘i bir bo‘lak qotgan non yegan edim. Balki, o‘sha, giyohi behishtni kidiraman deb, bo‘lak davomi…
Kampir har kuni ertalab tong yorishmasdan uyg‘onadi. Shu kunga eson-omon yetkazgani uchun xudoga shukrona aytib, katta doka ro‘molini uzoq o‘raydi. Sirlangan chelakning qolgan-qutgan suvini hovliga sepib, yuz-qo‘lini yuvadi-da, bir necha burda non olib buloqqa tushadi. Yuz-qo‘lini yana qayta yuvgach, tushini davomi…
Kimki komil bo‘lmagay g‘aflat anga, G‘aflati ilmi xirad podosh etur. Kimki johil bo‘lmagay hikmat anga, Ilmi ham bir kun jaholat fosh etur.Jaloliddin Rumiy. Trolleybus navbatdagi bekatda chayqalib to‘xtadi. Yo‘lovchilar birin-ketin tusha boshladilar. Shu payt oldingi eshik yonida qo‘liga bir parcha davomi…
«Ana shu yo‘l yoqalab boraversang, bir daraxtga duch kelasan. Yodingda tut, u oddiy daraxt emas»«O‘zbek xalq ertaklari»dan. Namozshomga yaqin havo aynidi.Ko‘k yuzini yag‘ir, uvada bulutlar qoplab, kuchli shamol turdi. Dov-daraxtlar titrab-qaqshab, yo‘lkalar mayda-chuyda shox-shabbalaru bargu xazonlarga to‘ldi. Qayerdadir, yopilmay qolgan davomi…
— Hammaning kelini abitta o‘tiri-ib kashta tiksa, meniki kitobga termiladi! «Olima-da!» — Qudasi Qurbon kampirning ma’rakada katta-kichikka eshittirib va atayin unga tegizib shangillashi Sobira xolaga og‘ir botdi. Atrofida o‘tirgan bir-ikki kampir labini qimtidi. Qo‘shnisi Payzi otin uning tizzasiga qo‘lini bosib: davomi…
To‘rtovlon Ko‘ksoy bo‘yidagi shiyponda, ulkan chorpoyada davra qurganmiz.Tagimizda cho‘g‘day ko‘rpachalar, biqinimizda par yostiqlar. Shiypon atrofi suv sepilgan, yog‘ tushsa yalagunday top-toza, sarishta. Gulrayhonlar hidi hov etakdagi shamshodlar ostidan ko‘tarilib havoga singiyotgan kabobning xush bo‘yiga aralashib dimoqqa uriladi. O‘sha shamshodlar tagida davomi…
Cho‘ldagi xo‘jalikka yuk olib borgan Anvar tushdan so‘ng shaharga qaytish uchun katta yo‘lga chiqdi. Ertalabdanoq goh tinib, goh to‘xtab yog‘ayotgan kuz yomg‘iri ancha kuchaygan, hali-beri tinadiganga ham o‘xshamasdi.Anvar havo aynigan shunday kezlari o‘zi yoqtirgan qo‘shiqni xirgoyi qilib, bir maromda yurishga davomi…
— Shunaqa… Yer yuzida to‘rt milliard odamga yetgan havo menga yetmaydi… Bu gapni u hazillashib aytdi. Ammo Qunduz uning so‘z ohangidagi pinhoniy nadomatni ilg‘adi… Zax va bo‘yoq hidi anqib turgan katalakdek qiroatxona sovuq edi. Yigit yupungina plashga o‘ranib kresloga cho‘kkan, davomi…
Besh oydirki, Rohila kallai saharlab turadi. Avval ko‘rgan uzuq-yuluq tushini eslamoqchi bo‘ladi. Lekin eslolmaydi. So‘ng to‘zg‘igan, ok tolalari kun sayin ko‘payib borayotgan sochlarini tuzatadi. Keyin yonginasida pishillab uxlab yotgan, yuzlari kir-chir bolalariga termuladiyu yuragi ezilib ketadi. Chuqur xo‘rsinib, ertalabki nonushtaga davomi…