(Буни ўқинг-у “Худо ўзинг асра!” деб қўйинг.) Қорни оч одам сергўшт палову бўрсилдоқ нонни орзу қилгани каби бўйдоқнинг дарду ҳасрати момақаймоқ қизларда бўлиб қолади. Овози раста бўлган кундан бошлаб то уйлангунига қадар ўтган узоқ йиллар мобайнида ўтирса ҳам, турса ҳам, давоми…
Тўп тепишларингдан айланайин “Пахтакор”, дунё ўзгариб кетяпти-ку, аммо сен қандай туғилган бўлсанг, шундайлигингча турибсан. Ҳорижнинг футболчиларини футбол нималигини билмаганлар мақтайди. Алаканинг итидай югургани югурган. Биров туртиб йиқитса ҳам, ёта қолмайди. Иштонининг ичига бурга кириб олганми, сакраб туриб кетаверади. Ҳе, нодон, давоми…
(Аввалги ҳангомага илова бўлмиш бу баённи ўқиш шартмикин?) Хотинининг макридан бехабар Норқул маошининг маълум бир қисмини улфатчилик учун яшириб, уйига қайтди. Келсаки, доим очиқ турадиган эшик ёпиқ. Қўнғироқни чалди. Хотини эшикни қия очиб, бу хонадоннинг бугундан эътиборан бозор иқтисодига ўтганини давоми…
Илтимос, бу воқеага ҳечам ишонманг. (Ўқиғувчи.) Дунёда исми жисмига монанд келмайдиган одамлар кўп. Шулардан бири – Йўғонбой. Отаси раҳматли унга нима мақсадда шундай исм берганини ўзи ҳам билмасди. Бўрининг ёнида яшаган қўйни тасаввур қилинг-у Йўғонбойни кўз олдингизга келтираверинг. Қовурғаларини бемалол давоми…
— Сенга уйландиму, шўрим қуриди, шўрим!— Бақирманг-э! Илгаридан шўрпешона эдингиз ўзи. Тағинам, сизни мен одам қилдим.— Вайса-я, вайса!— Ҳа, нотўғрими? Ҳовли-жой у ёқда турсин, энгил-бошингиз ҳам йўқ эди. Менинг сепим билан одам бўлиб юрибсиз.— Нима-нима? Сепингни уй-жойга ишлатганинг кўзингга кўринибди-ю, давоми…
Мен бундай дориломон замонда яшаётганимдан хурсандман. Уйланаман, деб бош оғритмайман. Керак бўлса қизларнинг ўзлари уйимга совчи юборишади. Ўзимни ҳам отам қўл-оёқли қилиб тарбиялаганлар. Супур-сидирдан бошлаб, то бола алласигача барисини эплайман. Очиғини айтсам, ҳаёлликкинаман. ҳали бирор қизга қўлимни ушлатганим йўқ. Автобусда давоми…
— Ака, бу охиргиси, шуниям Тўра Жўраевичникига ташлаб келинг, — деб қолди муҳандисимиз Норматжон.— Бу охиргисими? — дедим унга ишонқирамай.— Ўғил бола гап, — деди у қатъий.Йўлда кетяпман, ўз-ўзимга алам қилади. Тўра Жўраевичникига шағал, қум, тахта, ғишт, тсемент ташияпман. Ҳар давоми…
Акахонимиз Алимбек Салимийнинг туғилган куни бугун. Биз бу улуғ санани бозор ичида жойлашган ошхонада “кўримсизгина” дастурхон атрофида нишонлаётган эдик. Дастурхонда ноз-неъмат мўл-кўл. Очиқ жойнинг ўзи йўқ. “Мўйсафид”лар бирин-кетин “обрўй”сизлана бошлади. Охирида, кимгадир бир қултум камлик қилди. Яна эллик-эллик қўшиб, бир давоми…
Одамлар қандай қилиб машина олишаркан-а? Мўминжон Қобилович еб-ичишдан, кийишдан иқтисод қилиб, узоқ йиллар енгил автомобил харид қилиш учун пул жамғарди. Бироз юрган бўлса ҳам яхши сақланган “Жигули” сотиб олди. Гаражга пули қолмагач, ноилож машинасига замонавий сигнализация ўрнатди. Кўнгли хотиржам бўлиб давоми…
Иномжон ўрта мактабни зўрға битирганига ўн йилча бўлди чамамда. У шу йиллар давомида ўз ёшидан кўпроқ ишхона эшигига бош суқиб, қош қўйиб чиқди. Лекин бирон жойда уч-тўрт ой сабр қилиб фаолият кўрсатмади. Унинг бахтига мендек холаваччаси бор экан. Каминанинг қўли давоми…