Улуғбек Ҳамдам. Сабо ва Самандар (романдан парча)
Ишқ ичра мени йўқ айла, ё Раб!Навоий. 1Яна бағри чок-чокидан сўкилиб уйғонди. Яна кўкрагида ўша туйғу, ҳаётида ўша ғалаён, бошида эса ўша исён бор эди унинг. Яна дардига дунёдаги жамики малҳамларнинг кор этмаслигини суяк-суягигача англаб турарди. Англаганидан, кўзлари уйқули бўлишига давоми…