Anvar Obidjon. Ola-bula sharf (hajviya)

Oy tugab borayotgani uchun beshta jamoa xo‘jaligida ketma-ket tomosha qo‘ydik, bu – oltinchisi… Oxirgisi!Ha, oxirgisi bo‘lmay qurib ketsin-a! Bunaqangi rasvo klubni umrimda endi ko‘rishim: derazalarning oynalari chalapachoq, sahna sovuq, hatto kiyinish xonasigayam pechka-mechka yoqib qo‘yishmabdi, xonandayu raqqosalarimizning tishi yoppasiga «chakira-chakir davomi…

Anvar Obidjon. Kemaga tushganning joni bir (hajviya)

– Ketingga bir tepaman, achangni uyiga borib tushasan!– Sizga nima yomonlik qildim, amaki?– Og‘zingizdan sutning hidi kepturibdi-yu, mahallaning sartaroshidek sipoligingga kuyaymi.– Nima qil deysiz?– To‘palon ko‘tar. Hech bo‘lmasa, hushtak chal.– Chalardim-u, kecha tishim tushgan-da.– Unda, baqirsang-chi, momiqvachcha!– Nima deb baqiraman?– davomi…

Anvar Obidjon. Nokdaun (hajviya)

Piyonista demang meni. Bokschiman. Chertsam, shaytonlab qolasiz. Lekin, oddiy fuqarolarni nokaut qilish mashhur sportchilarning obro‘yini pastlatadi xolos. Yaratganga shukurki, meniyam hozircha obro‘yim baland.Boyqorayevni bilarsiz? Boksdan Osiyo chempioni bo‘ldi… Televizo‘rda ko‘rganman deng? Zo‘r, a? Men o‘sha zo‘ravonni bir paytlar shunaqayam savalaganmanki, davomi…

Anvar Obidjon. Davolanish (hajviya)

Atrof zimiston. Yuragim hijil…Tish-sh! Quloq soling-a, orqamdan pisib kelayotgan ajinalar shivir-shivir qilishyapti. Kaminani bo‘g‘izlamoqchimikin ular? Ana, eshityapsizmi?Yo‘q. Baqaterakning barglari shildiryapti shekilli. Shabada esib turibdi-da.Atrof zimiston. Yuragim bejo!Yo alhazar! Bunisi qanaqa maxluq endi? Hezalaklarga o‘xshab kulyapti. Tishi arrasimon bo‘lsa-ya…Uf-f, shundan qo‘rqib davomi…

Anvar Obidjon. Shubha (hajviya)

– Keyingi kunlarda menga shubha bilan qaraydigan bo‘pqoldingiz. Ko‘nglingizdagini ochiq aytavering, Ahmadxon aka.– Nimaniyam gapiray? Umuman… rasvosan!– Yo tavba!– Ha! Senda menga nisbatan hech qanday samimiylik yo‘q.– Yo tavba! Yo tavba!– Bilaman, tiling boshqa, diling boshqa. Ko‘pdan beri, sal payt davomi…