Yaqinda men ishlaydigan boshkarmada demokratiya sari bir qadam qo‘yildi.Biz ziyoli insonlarmiz, demokratiyani ba’zi birovlar tushunganidek “xohlagan odam xohlagan ovozda xohlagan gapini gapira olishi” deb tushunmaymiz. Agar kichkina odam kattakon odamni asosli tanqid qilib chiqsa va o‘sha kichkina odam kaltak yemasa davomi…
Tengsizlik” bilishimcha, Nazokatxonning dastlabki mashqlaridan. Lekin bundan bexabar odam uni bemalol nasrda ancha-muncha qo‘li kelib qolgan muallifning asari deyishi mumkin. Demak, aslida qizimizning zuvalasida yozuvchilik ishtiyoqi bo‘lgan-u, kitobni ko‘p o‘qib, hayotning past-balandini ko‘p ko‘rgachgina yuzaga chiqqan:yozmasang bo‘lmaydi!Menga hikoyadagi zamon manzaralariga davomi…
…Quyosh ayni tikkaga kelgan. Undan taralayotgan nurlar qum zarralarini ayovsiz qizitardi. Qum barxanlari orasida horg‘in o‘rmalayotgan tuyalar ustida chayqalib ketayotgan ahli karvon yuzlarini oq surp matolar bilan yopib olishgan bo‘lsalar ham o‘zlarini tandir ichida turgandek his qilmoqda edilar. Ayniqsa, bugun davomi…
1 Tog‘ cho‘qqisi uzra otilib chiqayotgan buloqning havasni keltiradigan zilol suvi shiddat bilan pastga enar, uning tomchilari quyuq va bo‘liq maysalarga, barglariga, gullariga osilib olishardi-da, so‘ngra quyosh nurlarida ajib tovlanib, xohlaganicha o‘zlarini ranglantirmoqda edilar. Maftunkor gullar bargining o‘rtasiga qo‘ngan ¬asalari davomi…
Tanishuv Jo‘g‘rofiya daftaringizga yozib qo‘yingkim, muxbirimiz Abu Kolumb ibn Beruniyning xabar berishicha, Alomat qishlog‘ida ham “supermaktab” topilibdi. Uning koordinatalari haqida aniq ma’lumot yo‘q, lekin Toshkentdan uzoqligi aniq. Mazkur maktabning fizika, kimyo, jo‘g‘rofiya, matematika… fanlari o‘qituvchisi (o‘qituvchilari deb yozmoqchi edik, hammasi davomi…
“Yozuvchi nafaqaga chiqmaydi”. Tog‘ay Murod aytgan. “Yozuvchi dam olayotganda ham ishlaydi”. Abdulla Qahhor aytgan. Masalan, birovning oyog‘ini tramvay bosib ketsa, yozuvchi vaziyatni, odamlarning o‘zini tutishini tasvirlab qog‘ozga tushirib qo‘yishi kerak. Mabodo qachonlardir asar yozishda shu epizodga zaruriyat tug‘ilsa, hech kim davomi…
Cho‘lda pashsha bo‘lgich edi, paxtazor dalada pashsha bo‘lgich edi. Toshkoningda ham pashsha ko‘p ekan. Men qishloqning bolasi bo‘lsam, keng dala-yaylovda yelib yugurib yurgan bo‘lsam, shaharingning betoniga qanday sig‘ay, derazalarni yoppasiga ochib qo‘yaman-da. Kitoblarda o‘qiganim bor, “Ochiq jamiyat” deb. Pashshalar ham davomi…
— Zulxumor, yig‘ishtirsang-chi shu ishingni? Yetti yot begona bollar o‘qishga kirsa, senga shahar olib berarmidi? Ishim bitdi, eshagim suvdan o‘tdi deb ketadi bari, senga shu kerakmi?Bu — bo‘lar-bo‘lmasga javrayveradigan eri, kunda-kunaro “chaqib” turmasa ko‘ngli joyiga tushmaydi. Zulxumor ayvonda bosar-tusarini bilmay davomi…
Katta imorat pastida bozor qiziydi. Qo‘shni kampirlar pastakkina kursichalarda o‘tiradilar. Ermak qilib, savdo qiladilar. Oldilarida turfa buyumlar yoyilgan, rang-barang pufaklardan tortib, banka qopqoqlariyu chinni idishlar…Birov paypoq to‘qiganicha oldidagi eski qo‘g‘irchoq, sirli kastryulga ahyon-ahyon o‘tib qolgan o‘tkinchilarni chorlaydi. Birovi oldidagi narsalarni davomi…
Yaqinimiz Sonya xolaning porloq xotirasiga bag‘ishlayman. Atrof jimjit. Hovlidagi daraxtlar kuzgi shabadada asta chayqaladi. Chorpoyaga tutash olma daraxtidan g‘arq pishgan olma yerga “tap” etib tushadi. Chorpoya chekkasida omonatgina o‘tirgan xola bu ovozdan cho‘chidi, so‘ng o‘rnidan chaqqon turib, yerdan olmani oldi. davomi…