Tanishuv Jo‘g‘rofiya daftaringizga yozib qo‘yingkim, muxbirimiz Abu Kolumb ibn Beruniyning xabar berishicha, Alomat qishlog‘ida ham “supermaktab” topilibdi. Uning koordinatalari haqida aniq ma’lumot yo‘q, lekin Toshkentdan uzoqligi aniq. Mazkur maktabning fizika, kimyo, jo‘g‘rofiya, matematika… fanlari o‘qituvchisi (o‘qituvchilari deb yozmoqchi edik, hammasi davomi…
“Yozuvchi nafaqaga chiqmaydi”. Tog‘ay Murod aytgan. “Yozuvchi dam olayotganda ham ishlaydi”. Abdulla Qahhor aytgan. Masalan, birovning oyog‘ini tramvay bosib ketsa, yozuvchi vaziyatni, odamlarning o‘zini tutishini tasvirlab qog‘ozga tushirib qo‘yishi kerak. Mabodo qachonlardir asar yozishda shu epizodga zaruriyat tug‘ilsa, hech kim davomi…
Cho‘lda pashsha bo‘lgich edi, paxtazor dalada pashsha bo‘lgich edi. Toshkoningda ham pashsha ko‘p ekan. Men qishloqning bolasi bo‘lsam, keng dala-yaylovda yelib yugurib yurgan bo‘lsam, shaharingning betoniga qanday sig‘ay, derazalarni yoppasiga ochib qo‘yaman-da. Kitoblarda o‘qiganim bor, “Ochiq jamiyat” deb. Pashshalar ham davomi…
— Zulxumor, yig‘ishtirsang-chi shu ishingni? Yetti yot begona bollar o‘qishga kirsa, senga shahar olib berarmidi? Ishim bitdi, eshagim suvdan o‘tdi deb ketadi bari, senga shu kerakmi?Bu — bo‘lar-bo‘lmasga javrayveradigan eri, kunda-kunaro “chaqib” turmasa ko‘ngli joyiga tushmaydi. Zulxumor ayvonda bosar-tusarini bilmay davomi…
Katta imorat pastida bozor qiziydi. Qo‘shni kampirlar pastakkina kursichalarda o‘tiradilar. Ermak qilib, savdo qiladilar. Oldilarida turfa buyumlar yoyilgan, rang-barang pufaklardan tortib, banka qopqoqlariyu chinni idishlar…Birov paypoq to‘qiganicha oldidagi eski qo‘g‘irchoq, sirli kastryulga ahyon-ahyon o‘tib qolgan o‘tkinchilarni chorlaydi. Birovi oldidagi narsalarni davomi…
Yaqinimiz Sonya xolaning porloq xotirasiga bag‘ishlayman. Atrof jimjit. Hovlidagi daraxtlar kuzgi shabadada asta chayqaladi. Chorpoyaga tutash olma daraxtidan g‘arq pishgan olma yerga “tap” etib tushadi. Chorpoya chekkasida omonatgina o‘tirgan xola bu ovozdan cho‘chidi, so‘ng o‘rnidan chaqqon turib, yerdan olmani oldi. davomi…
Uydan asabiy chiqdi. Xotiniga biror nima deyishga haddi bo‘lmadi. To‘g‘risi, gapni ko‘paytirmadi. Ustiga-ustak, mashinaning akkumulyatori ham o‘tirib qolibdi. Jahl bilan yerga tupurdi. Xotinining beto‘xtov vaysashini eshitmay deb yomg‘irpo‘shining tugmalarini ustma-ust qadaganicha ko‘chaga shoshildi. Qarasa, trolleybus kelyapti. Chopib chiqib oldi. Aslida, davomi…
Yanvar oyidagi quruq ob-havo fevral kirishida ham o‘zgarmadi. Yangi yilni ichki bir dilgirlik bilan qorsiz kutib olsak ham, ko‘nglimizda hali ikki oy qish fasli bor-ku, degan umid yo‘q emasdi. Qishning so‘nggi oyi qisqa bo‘lgani uchunmi, kunlar ham bir tutamdek tuyulardi. davomi…
– Hiy-y, sho‘rima, kap-katta xotinni ho‘ngillashini-i-i. He, osonakan-da birovning bir parcha oqini olib, eshigini ochib qaytish. Bir kirgan joyingga to‘rt-besh bosh urasan, borib kelaverib kalish yirtasan. Zavchilik – qulchilik, balam, asti yosh to‘kma, sani balangayam atagani bordir…Mohira xola qattiq-quriq gaplar davomi…
Bu voqeani menga momom hikoya qilib bergan edi.Qurbon ota kechasi bilan to‘lg‘anib, uxlayolmay chiqdi. Chunki har kecha u qo‘ylari yonida uxlar va kallai saharlab otarni yaylov tomon haydar edi. Kecha esa g‘ururini deb salkam oltmish yil ishlagan, hayotining mazmuniga aylangan davomi…