Искандар Зулқайнарнинг икки чаккасида шохи бор экан. Қачон сочини олдирмоқчи бўлса, сочини олган сартарошни бировга айтиб қўйишидан қўрқиб, дарров бошини кесар экан. Искандарнинг ҳар сочини олганда биттадан сартарош ўлиб, сартарош камайиб кетибди. Искандар бир куни сартарошга:— Менинг шохим борлигини сира давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда бир подшо бўлган экан. У доим мақтаниб, “дунёда мендан зўр подшо йўқ” деб юрар экан.Бир куни унинг яқин дўсти саройга меҳмон булиб келибди. Подшо дўстига:— Дунёда мендан зўр подшо бўлмаса керак, — давоми…

Бир киши куйган нонни еб, юрак оғриғи касалига учраб қолибди ва табибга бориб, керакли дори сўрабди.Табиб у кишига кўз оғриганда қуядиган доридан бериб, ҳар куни кўзига қуйиб туришни тайинлабди.У киши ҳайрон бўлиб:— Менинг кўзим эмас, юрагим оғрияпти-ку, — дебди.Табиб унга давоми…

Бор экан-да, йўқ экан, қадим замонда бир чолу кампир бўлган экан. Улар жуда қашшоқ яшашар экан, зўрға кунлари ўтар экан. Ниҳоят қашшоқлик чолнинг жонига тегибди ва кампирига шундай дебди:— Эй, кампир, қачон пешонамизнинг шўри арир экан. Ҳамма бало саводсизлигимизда. Ўқиган давоми…

Боғбон боғда ишлаб юрган экан. Бир булбул келиб ҳадеб сайрайверибди. Шунда тузоқни кўрмаган булбул дарахтга учиб келиб қўнибди ва тузоққа илиниб қолибди. Буни кўргаи боғбон, уни олиб тушибди. Қафас топиб келиб, булбулни солиб қўйибди.Бир куни булбул тилга кириб, одамга ўхшаб давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда бир киши бўлган экан. У жуда ҳам ҳайвонлар тилини ўрганмоқчи бўлибди. Ҳайвонлар тилини биладиган битта одам бор экан. У ўшанинг ёнига илтимос қилиб борибди. У анчагача ўргатишга рози бўлмабди. Ҳадеб зўрлайвергач, битта давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, бир дарёнинг бўйида чол билан кампир яшаган экан. Уларнинг якка-ю ягона, кўзларининг оқу қораси, кексайганда кўрган эркатой бир ўғиллари бор экан.У жуда ҳам шўх бўлгани учун унга Шўхвой деб исм қўйишган экан. Лекин кейинчалик давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, бир замонлар уч тожик йигити бўлган экан. Улар аҳил дўст экан, бир куни маслаҳатлашиб, ўзбек тилини ўрганмоқчи бўлишибди. Шу мақсад билан Ўзбекистонга йўл олишибди.Улар йўлда келаётганларида, бир ерда бир тўда одамлар “бизлар, бизлар” деяётган давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир бошпанасиз чўпон бор экан. У жуда қашшоқ ва кимсасиз экан. Лекин чўпон жуда меҳнаткаш экан, доимо одамларнинг оғирини енгил қилиб, қўлидан келган ёрдамини аямас экан. Чўпон тақдир бир кун келиб унга давоми…

Бор экан-да, йўқ экан, оч экан-да, тўқ экан, бир чол-кампир бор экан. Улар жуда камбағал экан. Бир куни кампир чолига:— Чол, шу, арпа эксангиз, балки бир кунимизга ярармиди, — дебди.Чол озгина ерига арпа экибди, лекин сал вақт ўтмай касал бўлиб, давоми…