Zuhra Mamadaliyeva. Rabbimqul (hikoya)

Rabbimqul o‘rnidan turar-turmas telefoni jiringladi. U norozi kayfiyatda labini burib, qoshini chimirdi. Shu holatda telefoni “yuzi”ga qaradi. Shu zahotiyoq uning chimirilgan qoshlari yoyilib, lablariga xushtabassum yoyildi.-Assalomu alaykum, okaxon! – so‘rashdi telefon bilan. –Hozirgina Sizni o‘ylab turgandim. Umringiz uzoq bo‘lar ekan, davomi…


Maqolalar mundarijasi