Зуҳра Мамадалиева 1977 йили Жиззах вилоятида туғилган. 1994-99 йиллар Абдулла Қодирий номли Жиззах давлат педагогика институтида, 2005-2007 йиллар мобайнида Мирзо Улуғбек номидаги Ўзбекистон Миллий Университети қошидаги Олий Адабиёт курсида, 2007-2010 йилларда шу университетниниг ўзбек филологияси факультети аспирантурасида таҳсил олган. 2011 йили Алишер Навоийнинг “Лисон ут-тайр” достонида рамзий образлар тизими” мавзусида номзодлик диссертациясини ҳимоя қилган. 2015 йил “Лисон ут тайр образлари: рамз ва мажоз олами” номли монографияси нашр этилган.Ижод намуналари республиканинг “Ёшлик”, “Шарқ юлдузи”, “Ўзбекистон адабиёти ва санъати”, “Туркистон”, “Гулхан” каби матбуот нашрларида ҳамда ёш ижодкорларнинг “Қалдирғочим”, “Ватаним деб сени уйғондим” тўпламларида эълон қилинган.
Илҳомий ёш, умидли шоирлардан. Уч-тўрт китоби чиққан. Ўзига яраша мухлислари бор. Бир куни шу шоирнинг уйига қўнғироқ қилишди. – Исмим Наргиска, – деди қиз бола овози. – Қўшув этаман. Машҳур бўлишши истийман. Манга битта чўткий шеер керэ. Уни Сиздан қачон давоми…
Избосар уйғонганида одатдагидек чалқанча ётганди. Унинг кўзига дастлаб уйининг кунгурадор, нақшинкор шифти кўринди. Шифт марказида – Избосарнинг нақ тепасида заррин қандил нур сочарди. Мана, эллик йилдан бери Избосар фақат шифтга қараб уйғонади. Тўғри, бу йилларда шифтлар ўзгариб турди. Болалигида у давоми…
У одатдагидай лоҳасланиб ўрнидан турди ва деразани очди. Эрта баҳорнинг тонг шабодаси зах хонага ёпирилиб кирди. Гарчанд ҳавода намхушлик, салқинлик уфуриб турган бўлсада, баҳор таровати қишнинг қаҳрини синдиргани аниқ эди. Осмон ҳам ажиб мусаффо, гардсиз нилий рангда эди. У мадорсиз давоми…
Истамин кўзини очганда ўтовнинг тепасидаги туйнук – тобдон очиб қўйилган, унда тонгнинг бўзариб отаётганлиги кўриниб турарди. Онаси доим шундай – жуда эрта туради-да, тобдонни очади. Эмишки, тонгда кўк узра учиб ўтаётган Умай она* шу туйнукдан ризқ-насиба ташлаб кетармиш. Йигит ҳозиргина давоми…
“Уштурнома” таржимонига эҳтиром ила бағишлайман.Муаллиф. Бола эшитган эртаги таъсирида хаёл сура-сура кўзларини юмди. Киприклари бир-бирига илиниб, уни уйқу деган сирли салтанат томон олиб кетди… У туш кўрар экан, ширингина жилмайиб қўйди. Бола ҳозиргина тинглагани эртак каби сирли, ўзи эндигина кириб давоми…
Раббимқул ўрнидан турар-турмас телефони жиринглади. У норози кайфиятда лабини буриб, қошини чимирди. Шу ҳолатда телефони “юзи”га қаради. Шу заҳотиёқ унинг чимирилган қошлари ёйилиб, лабларига хуштабассум ёйилди.-Ассалому алайкум, окахон! – сўрашди телефон билан. –Ҳозиргина Сизни ўйлаб тургандим. Умрингиз узоқ бўлар экан, давоми…
Қўнғироқ чинқириғидан уйғониб кетдим. Соат энди беш ярим бўлганди. Телефонимни ёқдим. Ҳеч ким қўнғироқ қилмабди. Рост-да, ким ҳам мени тунда безовта қиларди? Танишлар, касбдошлар учун бу вақт кеч ҳисобланади… Ўзим ҳам қизиқман-да… Тез юзимни ювиб келиб, тикишга ўтирдим. Кечаги “буюртма”ни давоми…
Хосият момо бу йил икки кам юзга чиқади. Лекин ҳали бардам, ғайратлигина. Саҳар ўрнидан туриб бомдоддан сўнг, ҳовли юзи – чорвоғни айланади. Айлана-айлана ичида дуо ўқийди. Қадди букилган мевали дарахтларга айри қўяди. Йўлак остидаги тошми, кесакками кўзи тушса, ҳассаси билан давоми…