Uyg‘un Ro‘ziyev 1974 yil 30 yanvarda Samarqand viloyati Qo‘shrabot tumanidagi Jo‘sh qishlog‘ida tug‘ilgan.1996 yili Samarqand davlat universitetining o‘zbek filologiyasi fakultetini tamomlagan.Turli yillarda “Zarafshon”, “Turkiston” gazetalarida, O‘zbekiston Milliy axborot agentligida faoliyat yuritgan. Hozirda O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasida mas’ul kotib lavozimida mehnat qilmoqda.Uning “Atirgul” romani (1999), “Qadr kechasi” (2004), “Tog‘lar iskanjasi” (2006), “Oq cho‘qqining bolasi” (2006) qissalari, “Tongda qaytgan kaptar” (2001) hikoyalar to‘plami chop etilgan.
Davron Davlatovich o‘zini go‘yo havoda muallaq suzib yurgandek his qildi. Ko‘zini ochgan edi, tip-tiniq moviy osmonni ko‘rdi. Keyin o‘zini oppoq choyshabga o‘ragan va qandaydir yog‘och zambilda yotgan holda ko‘rib, hafsalasi pir bo‘ldi. “Yana zambilda olib ketishayapti shekilli”, — deb o‘yladi davomi…
Oltoy o‘lkasiga yuboriladigan mahbuslar ro‘yxati e’lon qilinganda Sultonmurod Bo‘riboyev o‘z ism-sharifini eshitib, avvaliga unchalik e’tibor bermadi. Lekin odatdagidek boshini kaftlari ustiga qo‘yib, shiftga termulgancha xayol surib yotarkan, o‘ylanib qoldi: “Bu tag‘in nimasi bo‘ldi? Qariyb o‘n yildan bu yon qamoqda bo‘lsam. davomi…
Otajon sapchib o‘rnidan turdi. Quloqlariga ishonmay, radio yoniga yashindek uchib bordi va butun vujudi quloq bo‘lib tingladi. Diktor gapini tugatgach, u radiopriyomnikni mahkam quchoqlab, chunonam o‘pdi-ki, hatto temir jism ham shu topda saryog‘dek erib ketdi chamasi. Keyin uning miyasiga yarq davomi…
Erto‘laning achimsiq havosi dimoqqa urilib, kishini behuzur qiladi. Bu yerga ilk bor tushgan odamning zax va bo‘g‘iq havodan nafasi qaytib, qorong‘ilik ichida yuragi siqilishi mumkin. Yerto‘laning bir burchagida kichkina tuynuk bo‘lib, kun peshindan og‘a boshlaganda quyosh nurlari shu tuynukdan yo‘l davomi…
Qo‘lida oftoba ko‘tarib, ma’yusgina bosh eggancha oyoq sudrab kelayotgan ayolni ko‘rganlar unga achinish bilan qarashar, salomiga mehribonlik bilan alik olishar, keyin ortidan qarab: “Essizgina, shunday ayol baxt nimaligini bilmay o‘tayapti”, – deya pichirlab qo‘yishar edi.Bir kun kayvoni kampirlardan biri uni davomi…
– Kamol, anavilarni qara, zo‘r-a?– Kaptarlarmi, ha, zo‘r.– Uchishini qara, uchishini, bir gala bo‘lib uchishadi-ya.– Ha, haqiqatanam chiroyli.– Anavi qizili bilan chipor rangdagisini kuzatgin. Uchaturib o‘mbaloq oshib-oshib oladi. Eh, qaniydi o‘sha kaptarlar meniki bo‘lsa.– Har doim shuni orzu qilasan. Undan davomi…
Qo‘limdagi piyola bexosdan tushib ketib, ichidagi choy to‘kildi, dasturxon ho‘l bo‘ldi. Irim-sirimlarga unchalik ahamiyat beravermayman-u, ammo ba’zan ertalabdan shunday hodisa bo‘lsa, ko‘nglimning bir chetida jindakkina g‘ulg‘ula uyg‘onib qoladi. Mana, bejizga emas ekan, ishxonamga kelishim bilan noxush xabar bitilgan telegramma oldim. davomi…