Umid Ali. Ikki qutb (hikoya)

Juvon deraza oldida muztargina turibdi. Nigohi deraza ko‘zlariga shitir-shitir urilib, sirpanib-sirg‘anib tushayotgan tomchilarga qadalgan. Allanechuk tovush taraladi. Yurakni o‘rtab yuborgudek alamli tovush. Go‘yoki yomg‘ir fig‘on chekayotganday, nola qilib yig‘layotganday. “Bu qanday sir bo‘ldi?” – yomg‘ir manzarasiga qarab juvonning yuragi hapriqadi. davomi…

Umid Ali. Ilhom parisi (hikoya)

Ixchamgina yotoq. Oppoq jildli ko‘rpa-yostiq to‘shalgan simto‘r karavot, qo‘sh tortmali stol va suyanchig‘i bor stul, ikki tokchasida ham katta-kichik kitoblar zich tizilgan qahvarang javon. Xona odmigina jihozlanganiga qaramay, kishini o‘ziga jalb etadi. To‘shak go‘yo o‘n yildan beri hech kim yotmaganidan davomi…


Maqolalar mundarijasi