Муҳаммад Исмоил 1964 йилининг 13 мартида Сирдарё вилоятининг Ховос қўрғонида туғилган. 1981 – 1986 йилларда ҳозирги ЎзМУ журналистика факултетида таҳсил олган.Илк шеърий тўплами “Тазарру саодати” 1991 йил чоп этилган. Шундан сўнг “Тасаввур чизиқлари” (1998), “Кўнгил мулкига сафар” (2001), “Саҳройи гуллар” (2001), “Сиз ҳамон ўшасиз” (2003), “Сизни севмай бўладими” (2005), “Баҳорнинг энг сўнгги лоласи” (2006), “Чиройлисан, тенги йўқ” (2006), “Кўксимни куйдирган аланга” (2008), “Осмон тўла орзулар” (2011) китоблари чоп этилган.Адибнинг ҳикоялари асосида “Лучезарная” (2011) китоби рус тилида нашрдан чиққан.Адиб моҳир таржимон ҳамдир. Марина Светаева, Борис Пастернак ижодидан намуналарни ўзбек тилига ўгирганМуҳаммад Исмоил асарлари асосида “Изғиринли кунларнинг бири”, “Қисмат”, “Ой чиқмаган оқшом”, “Янги ой чиққан кеча”, “Моҳинур”, “Атиргул”, “Балоғат бекати”, “Юлдузсиз осмон” “Қалбим ардоғи” каби видеофилмлар экранлаштирилган. Қирқдан ортиқ шеърлари қўшиқ бўлган.Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси Адабиётни тарғиб қилиш бюроси бош муҳаррири (1987-1989), Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси Адабий консултанти (1989-1993), “Ёшлик” журнали бош муҳаррири ўринбосари (1993-1996), “Оила ва жамият” газетаси бош муҳаррири (1996-1998), Ўзбекистон Миллий телерадиокампанияси, “Ўзбекистон” телеканали бош директори ўринбосари (1998-2006), Ғафур Ғулом номидаги НМИУ деректор ўринбосари – бош муҳаррир (2006-2009) лавозимларида ишлаб келган.Ҳозирда Тошкент Давлат Маданият Институтида фаолият юритмоқда. Ёзувчи Эркин Усмонов адиб ҳақида “Ошуфта кўнгил” номли китоб ёзган.Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси. “Истиқлол тонгги” мукофоти совриндори.
Қаттиқ шамол чанг-тўзон кўтариб, дарахт шохларини букди, очиқ турган дарвоза қанотини тарақлатиб, ойналарни синдирди. Омонат бўлиб қолган уйларнинг шиферлари қатори, маҳалла масжидининг тош тегиб синган иккита эски шифери ҳам ерга тушиб, парча-парча бўлди. Томнинг усти очилиб, ёмғир ёғса чакка ўтиб давоми…
У пайтда университетнинг сўнгги курсида ўқирдим. Кичик курсда ўқийдиган Зиёда эс – ҳушимни ўғирлаганди. У ётоқхонада турар, ҳар куни эрталаб ўқишга кетаётганимда эшигига бир дона қизил атиргул қистириб ўтардим. Атиргулларнинг ҳаммаси деярли бир хилда чиройли ва муаттар эди. Ҳар тонгда давоми…
Малика эшик тақиллашидан чўчиб уйғонди. Соат тунги иккилар бўлганди. Рўмолини бошига илишга улгурмай қўнғироқ жиринглади. -Ҳозир! Одатда эри Санжарни аяб, қўнғироқни босмасди. Ҳозир иши шошилинч, шекилли. -Келинг! -Келдим, ҳозир кетаман. Бухоро амирининг қиличи қани? -Жойида тургандир. -Тез топ! Малика кўрпаларни давоми…
Ёшинг ўтгач, шахсий муносабатларда шу қадар инжиқлашиб қоларкансан-ки, эҳтимол-у-шубҳаларни бирма-бир тусмоллаб чиқиб, ҳадиксирашга хожат йўқлилигига ишонч ҳосил қилмагунингча, бир ишни бошлашдан хайиқиб туравераркансан киши. Худди, ҳужжатли фильмларда қариган шер кўзини лоқайд юмгани каби, сен ҳам қаршингда турган киши ҳали оғиз давоми…
Университет ётоқхонаси. Кўзлари йиғидан қизарган Насиба кийим-кечаклари-ю китоб-дафтарларини ҳафсаласизлик билан жомадонга жойлаяпти. Дугонаси Зуҳра эса унга ачинган кўйи ҳаёлчан тикилиб каравотда ўтирибди. Эшик тақиллаб, Фурқат мўралайди. ФУРҚАТ – Насиба, Насибахон! (эшикдан киради) – Э, яхшимисиз, Зуҳрахон? Кечирасизлар! ЗУҲРА: – Келинг, давоми…
– Аҳмад ака, Сизни ташқарида бир аёл кутиб турибди. Бирга ўқиганмиз, деяпти. Киринг десам кирмади. -Ким экан? -Отини айтмади. Шошилиб турибман, деди. Эринибгина ташқарига чиқдим. Менинг хонамдан кириш-чиқиш эшиги анча олис, шунинг ўзига иш вақтимнинг қанчаси кетиб қолишини қизғаниб истамайгина давоми…
Китобни сақлаб олинг: Муҳаммад Исмоил. Баҳорнинг энг сўнгги лоласи
Мисрдаги Хеопс эҳроми зиёратига келганлар: “Ҳамма вақтдан қўрқади, вақт эса эҳромлардан қўрқади”, дейишади. Қачонлардир, Мисрни забт этишга келган Наполеон Бонапарт Сфинкс соясида от кишнатиб тураркан: “Ўзимни минг йил аввалги замонда яшаётгандай сезаяпман”, деган экан.Амир Темур бобомиз ҳақидаги китобларни ўқиганингизда шонли давоми…
Асарнинг тўлиқ вариантини сақлаб олинг.
Сизни севиб қолиб, бўлдим айбдор,Энди шу ишқ учун тўлайин қарзим.Токи, жон бергунча бўлай вафодор, Токи, жон чиққунча қилайин таъзим!Шеърдан. Худонинг ишлари жумбоқ экан. Молга хашак солиб юрган Марварид опани қорақурт чақди-ю, дод дейишга улгурмай жонини ҳаққа топширди. Аксига олиб болалари давоми…