Vohid yarim soat oldin ishini tugallab, ko‘chaga chiqdi.Tramvayda borarkan, ochiq oynadan bahor havosi yuziga urilar, kun bo‘yi mixlanib qog‘oz titkilaganidan dimiqqan yuragi qafasdan ozod bo‘lgan qushdek yayrab, potirlar edi. Kunlik ish majburiyatidan qutulganiga bir yengil tortgan bo‘lsa, atrofni kuzatib, ko‘klam davomi…
Bahrom kompyuterni o‘chirishga shaylanarkan, noxos telefon ustma-ust jiringlab qoldi.U kun davomida qo‘ng‘iroqlardan bezib qolar, har gal telefonning «varajasi» tutganda tok urgandek seskanib ketardi. Hozir yuragi dukurlab go‘shakni ko‘tararkan, birinchi o‘rinbosar dag‘al ovozda do‘rilladi:– Xodimlarning bir kunlik hisobotini, ertangi ish planini davomi…
Lutfulla eshikdan shoshib kirdi-yu, u xonadan bu xonaga yugurib, xotinini izladi. Gulbahor oshxonadagi stolda xamir qorayotgan ekan.— Guli, bo‘l, — dedi shoshilib uning yoniga kirarkan. — Yig‘ishtir bu narsalaringni.— Ha, tinchlikmi? — deb so‘radi Gulbahor uning hovliqishidan arazlaganini ham unutib.— davomi…
Har gal qishloqqa borganimda maktab yonidan o‘taman. Qaytmas, betakror bolalik xotiralari beixtiyor ko‘z oldimda jonlanadi.Onamning aytishicha, shaharda yuraverib, “diydam qotib ketgan”. Ammo qadrdon maktabimni ko‘rganimda hayajonimni bosolmayman. Qadamlarim o‘zimga itoat etmay, beixtiyor bo‘shashib, sekinlayman. Maktabga kirgim keladi. Ammo negadir kirmayman… davomi…
Qunduz tog‘ani sakson bilan to‘qson orasida desangiz, hech kim ishonmaydi. Juda daroz ekanligiga qaramay suyagi yengil bu odam bir joyda o‘tirolmaydi, soyu qirlar, hatto tog‘u toshlargayam chiqib tushaveradi. Chillaning ayni jazirama pallasida tuproqli ko‘chalarni popillatib yalangoyoq kezgani kezgan. “Aziz jonni davomi…
Laylakqor erinibgina yog‘ar, Ortiqali ikkimiz katta-katta odim tashlab, bir maromda ketib borardik. Baland bo‘yli, chayir va ko‘rkam gavdali bu yigitning ota-bobosi mergan o‘tgan, o‘zi ham tabiatning tanti o‘g‘li edi. Miltiq ko‘tarib dalagami yo toqqa chiqsa, uning ovi o‘ngidan kelmagan kun davomi…
Yil juda og‘ir kelgan edi. Qish yarimlamasdan yem-xashak tugadi. Chorvadorlar qamish, ajriq ildizi, yantoq qidirishib, har kuni izg‘ib yurishardi. Shermat aka ham shularning biri edi. U o‘shanda tentiray-tentiray, tunga qolib ketdi. Endi qo‘raga tezroq qaytish kerak: ochqab yurgan yirtqichlar qo‘ylarni davomi…
Taqdirimdan nolimayman. Diyorimiz markazida chiqadigan, jamiki ijodkorlar orzusidagi mo‘tabar dargohlarda mas’ul vazifalarda mehnat qildim. Baxtimizga elektr poyezdi bor ekan, azonda jo‘nayman, kechga tomon yana ikkinchi vagonda qaytaman. Diltortar odamlar uyushib, davra tashkil etgan ekanlar, shularga qo‘shilib olganman. Fayzulla aka davraboshi. davomi…
O‘rmon mergan ko‘zi ilindimi-yo‘qmi, tong bo‘zara boshlaganini ko‘ra solib o‘rnidan turib ketdi. O‘g‘ilchasining harorati baland, tuni bilan ingrab chiqqan edi. Uyquga qonmagan ovchining boshi sirqirab og‘riydi, ko‘ngli g‘ash. Buning ustiga, kech kuz havosi emasmi, qibladan izg‘irin aralash sovuq tuman yopirilib davomi…
Mashhur merganlar haqida antiqa rivoyatlar eshitganmiz, ko‘plarining uy-joylarida bo‘lib, tongotar suhbatlarini olganmiz. O‘zimiz ham yoshlikda ovchilikning ko‘chasidan o‘tgan edik-da…Qadimda ko‘pchilik o‘z podasini o‘zi boqardi. O‘n-o‘n bir yoshga to‘lgan paytlarim. Qo‘y-echkilarimni qori erib ketgan kungay qiyaliklarda aylantirib kelaman. Bir kun obdan davomi…