Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда бир камбағал чол билан кампир ва уларнинг уч ўғли бор экан. Улар жуда қашшоқ яшар экан. Кунлардан бир кун чол касал бўлиб, қазо қилибди. Болаларнинг тарбияси ёлғиз кампирга қолибди. Кампир қийинчилик билан давоми…

Кунлардан бир куни бахил билан сахий саҳрода саёҳат қилиб юришган экан. Бахил сув солган мешининг оғзини ҳеч очмабди, озиқ-овқат солган халтасини ечмабди. Сахийнинг сувини ичиб, нонини еб юраверибди.Бир куни сахийнинг суви ҳам, нони ҳам соб бўлибди. Улар чарчаб, қуруқ бир давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда бир девона бор экан.У девона “кўкка тупурса, бетга тушади”, деб айтиб юрар экан. Ўнг кўзини кўрсаткич бармоғи билан кўрсатиб, “мана кўрдингларми” деб, кулиб кетаверар экан.Шу гапдан бошқани айтмас, ҳеч ким билан сўзлашмас, давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, битта ака-ука бор экан. Акаси укасини ҳеч кўролмас экан. Икковлари ҳам эгар ясаб сотишар экан. Акаси кунига жуда кўп эгар ясар экан-у, лекин ишлаб топган пулини ҳеч баракаси бўлмас экан. Укаси эса бир кунда давоми…

Бор эканда йўқ экан, оч эканда тўқ экан. Зомин юртида бир бой бор экан, унинг бир новчаси бор экан.Кунлардан бир куни бой бир нарсадан жаҳли чиқиб, новчасини ҳайдаб юборибди. Новча аразлаб Зомин қозисининг олдига борибди. Қози:— Ҳа, нима арзинг бор? давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда икки дўст бўлган экан. Бирининг исми Омон, иккинчисининг исми Ёмон экан. Уларнинг иккаласи ҳам оилали, бола-чақали экан.Омон тўғри сўз, камтар, раҳмдил экан. Ёмон эса, ёлғончи, бахил экан, дўсти Омоннинг бахтини ҳеч кўролмас давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда битта чол яшаган экан. Унинг иккита ўғли бор экан. Каттасининг исми — Усмон, кичигининг исми Ёқуб экан.Чол:— Ўғилларим, мен энди қариб қолдим, энди рўзғор иши ўзларингга қолди, бориб ерни ҳайдаб келинглар, — давоми…

Бир ит бор экан, жуда қизғанчиқ экан.Бир кун шу ит шериклари билан талашиб каттакон бир суякни олиб қочибди. Сув устидаги якка чўпдан ўтаётса, сувда бир ит оғзида катта суяк тишлаб, кўзларини олайтириб, итга тикилиб турган эмиш,Ит:— Ир-ир-ир, — деб тишини давоми…

Ўтган замонда бир эр-у хотин бўлган экан, Улар бир-бирлари билан жуда аҳил яшар эканлар, уйларида қўй-эчкилари ва товуқлари кўп экан. Рўзғорлари бут, ўзларига тўқ яшашар экан.Нима бўлибди-ю, эр-хотин арзимаган нарсага жанжаллашиб қолишибди. Кейин улар ажрашмоқчи бўлишибди ва қозининг ёнига бориб, давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир айёр билан содда бўлган экан.Кунлардан бир куни улар сафар қилмоқ учун йўлга чиқишибди. Йўлда кетаётиб, бир хумча олтин топиб олишибди. Олтинни иккови бўлиб олмоқчи бўлишибди. Бироқ айёр соддага олтинларни беришни хоҳламабди-да, давоми…