Qadim zamon odamlari orasida avliyo kopra degan qo‘ng‘iz katta e’tiborga sazovor bo‘lgan. U tinchlik, quyosh va jasur askar ramzi bo‘lgan, ibodatxonalarga bu jonivorning ulkan tasviri tushirilgan. Bezgakka chalingan odamlarning badaniga qo‘ng‘izlar qo‘yishib, davolashgan.

Kopralarning urchishi juda g‘alati. Makiyoni yaxshi saqlangan sigir go‘ngini tanlab, unga tuxumini qo‘yadi, so‘ng ota-onasi o‘sayotgan sharni qotmaguncha dumalataverishadi. Bu payt ularning biri sharni orqa oyoqlarida tutib, old panjalari bilan oldinda yuradi, ikkinchisi esa sharni ortidan suradi. Shundan so‘ng shar qattiq va sillik holga keladi, uzunligi 5 santimetrga yetadi.

Shar tayyor bo‘lgandan keyin yana bir mushkul ish chiqadi: uni chuqurchaga ko‘mish kerak. Birinchi tuxum bir yoqli qilingach, ota-ona ikkinchi, uchinchi tuxumni, xullas, ish joyida holdan toyib o‘lguniga qadar dumalatishda davom etadilar. Ularning o‘rniga shar ichida yangi hayot paydo bo‘ladi, yaqin kunlarda tuxumdan lichinka yorib chiqadi va u ota-onasi tayyorlab qo‘ygan ozuqani to‘xtovsiz yeb, tez o‘sib boradi. Bir necha oydan so‘ng u shu yerda g‘umbakka aylanadi, bahorda yer yuziga yangi qo‘ng‘iz bo‘lib chiqadi. Qo‘ng‘izlar juftlashgan paytidan to o‘lguniga qadar sharchani dumalatadilar.