Hasan ko‘p ichadigan bo‘lib qoldi. Bir zamonlar bir ho‘plam ham  ichmasdi. Yaxshi usta edi. Odamlarning uylarini yopib berardi. Ana shu yaxshi ustaligi sabab bo‘ldi bariga. Bitta uyni bitkazmasdan ikkinchi uyning egasi kelib, navbatda turardi Hasanning bo‘shashani poylab. Ana shu odamlar davomi…

Bugun yozmoqchi bo‘layotganlarimdan birortasi to‘qilgan emas. Qanday bo‘lgan bo‘lsa shunday yozmoqchiman. Bu gaplarga o‘ttiz yil bo‘ldi. Bularni oldinroq yozsam hikoyam qahramoni meni urib o‘ldirishi aniq edi. Negaligini esa hikoyani o‘qisangiz bilib olasiz. 1. TanishuvUniversitetning birinchi kursida o‘qirdim. Germaniyadan maktub oldim.«Assalomu davomi…

– Menga qara, uka, sen o‘zi haqiqiy qo‘shiqchi bo‘lmoqchimisan yoki qishloqdagi to‘ylarda chiqib ikki- uchta ashula aytish bilan kifoyalanib yurmoqchimisan? – so‘rab qoldi pochcham bir kuni.– Qo‘shiqchi bo‘lmoqchiman, – dedim va qarorim qat’iyligini bildirish uchun shosha- pisha orzularimni ham sanab davomi…

— Xalq dushmanining o‘g‘¬li!— Dushman!— Sen bilan bir sinfda o‘qishni istamaymiz, chiqib ket!Men ularning ustidan direktorga shikoyat qildim.— Ha, chayonvachcha! Yoqmadimi? Ular to‘g‘ri aytibdi. Chayonning bolasi chayon bo‘¬ladi. He, otangga o‘xshab chaqchaymay o‘l! Chiq, yo‘qol!Maktabga bormay qo‘y¬dim. Bir haftadan keyin davomi…

Afg‘on urushi qatnashchilariga bag‘ishlayman Urgutga hofiz kelarmish.Muhammadning badanida chumolilar yurib o‘tdi. «Mish–mishdir? Katta–katta shaharlar turib, hatto Sa-marqand qolib, bizning Urgutda hofiz kontsert berarmidi? Ha, mish–mishdir? Odamlaram qiziq–da. «Bo-lasi yo‘q emish», deyishardi, o‘g‘illari, qizlari bor ekan. «Makkada onasi o‘libdi», deyishdi, to‘qsonga davomi…