Abdulahad Azizov 1900 yilning qish chillasida Andijon viloyatining Paxtaobod tumanidagi Xayrobod qishlog‘ida dunyoga kelgan. 1908 — 1912 yillari eski maktabda xat-savod chiqargandan so‘ng dastlab Andijon madrasasida, so‘ngra Xo‘jand, Qo‘qon va Buxoro madrasalarida tahsil ko‘rgan. Abdulahad fors va arab tillarini mukammal davomi…
Jamoada yig‘ilish borardi. Avval boshliq, keyin o‘rinbosarlar, so‘ng bosh hisobchi va hokazo-hokazolar kuyib-pishib so‘zlashdi. Nima haqda deng? Pul topish kerak. Daromadning cho‘g‘i past. Unisi undoq desa, bunisi bundoq dedi. Ammo hech biridan jo‘yali gap chiqmadi. Oraga og‘ir sukunat cho‘kdi. Hamma davomi…
Tong yorishmoqda. Jome’ masjidlari va Minorai Kalondan taralayotgan azon ovozlari butun shaharga eshitilmoqda edi. Jome’ masjidlarida olamlar Rabbiysi va uning Rasuli — Muhammadga, o‘z valene’matlari — podshoh oliy hazratlari nomiga duolar o‘qib, yorishayotgan munavvar tong haqiga shukrona bildirayotgan mo‘minlar yuzlab, davomi…
Uni bizning bo‘limimizga reanimatsiya bo‘limidan o‘tkazishdi. Avvallari tanish emas edik. Ko‘rinishidan juda bilimdon ko‘rinardi. O‘rta bo‘yli, qotmadan kelgan, yuzlari oppoq, chiroyli bu yigit ust-boshiga e’tibor bilan qarardi. Xalati g‘ijim bo‘lmasligi uchun o‘tirayotganda orqasini beliga qayirib o‘tirardi. Ikkalamizning navbatchilik kunlarimiz ko‘pincha davomi…
Nuragan devori qabriston bilan tutash hovlining past-baland qilib qurilgan ikki xonasi bor. Ularning birida munkillab qolgan kampir tasbeh o‘girardi. Qaqshagan lablari Qur’on oyatlarini pichirlar, xayoli hozirgina nevaralari yeb qo‘ygan yog‘li patirda edi. Kechqurun yeyman deb ko‘zdan panaroqqa yashirgandi. Bir zumda davomi…
Bu aslida, ustozlarimizdan biri uzuq-yuluq tarzda aytib bergan voqea. Men ayrim kuzatuvlarimni qo‘shib, uni tartibga keltirgancha, e’tiboringizga havola qilyapman. * * * — Siz bilan suhbatlashmoqchi edik.— Hozir vaqtim yo‘q, — dedim.Usti yopiq, qishki gulxonada aylanib yurgan edim. Gulxona to‘riga davomi…
— Xayr, dadajon, kechqurun yana o‘zingiz keling. Kutib o‘tiraman!Papkasini yelkasiga osib maktabga ketayotgan Hamida tovush kelgan tomonga o‘girildi. Sal naridagi bog‘cha darvozasi yonida bir qizaloq dadasining bo‘ynidan qattiq quchib olgan, dadasi esa: ”Xo‘p, qizim, seni olib ketgani albatta o‘zim kelaman”, davomi…
(Boshiga “kulfat” tushgan bir bekorchixona hangomasi) Ikki qism – bir talay diydiyodan iborat Bekorchixona ahli: Rahbar Rahbarovich – hammaga tanish odatdagi amalparast; 40-45 yoshlarda. Muovin buva – sobiq Rahbar Rahbarovich, chala nafaqachi, moshrang do‘ppi kiyadigan og‘irkarvon odam; 62-65 yoshlarda. Gulibarno davomi…
— Hey, choyni qaytarmang! Endi, oshna, nima desangiz deng, shu choy qaytarish eskilikdan qolgan-da. O‘zim guvoh, choy qaytaraman deb qo‘lini kuydirib olganlar qancha, — deb Nizom choynakni Ergashning qo‘lidan oldi. — Mana, misol uchun, kechagida yangangizning qo‘li kuyib qoldi.Yangi qurilgan, davomi…
— Saloti janoza!Namoz tugagan zahoti masjid so‘fisining ovozini eshitgan namozxonlar birin-ketin hovliga chiqib, saflana boshladilar.Behzod safning old qatorida turar ekan, qulog‘iga hech narsa kirmas, bo‘layotgan hodisalar xuddi tushida kechayotgandek edi. Bir mahal qarasa akasi Botir imomning yonida turibdi.— Inim, — davomi…