Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, bir podsho bor ekan. Bir xotinini podsho qo‘yib yuborgan ekan.Kunlardan bir kuni podsho o‘zini tanitmay, shu xotinining uyiga kirib boribdi va:— Tangri mehmon oling, — debdi. Xotin eshikni ochib:— Tangri mehmonga eshigimiz ochiq, — davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda ikki o‘rtoq bo‘lgan ekan. Ikkovi ham to‘y qilib uylanishibdi. Ulardan birining xotinining sepi ko‘p ekan, uni “seplik kelin” deyishar ekan.Bir kuni ularnikiga o‘rtog‘i mehmon bo‘lib kelibdi. Ularninguyi tartibsiz, changbo‘lib yotgan ekan. Mehmon davomi…
O‘tgan zamonda ikki qo‘shni yashagan ekan. Biri boy, lekin befarzand, ikkinchisi esa bola-chaqasi ko‘p-u, biroq nihoyatda kambag‘al ekan.Bola-chaqasi ko‘p kambag‘al qo‘shnining uyi kecha-yu kunduz shovqin-suron, to‘polon, bag‘ir-bug‘ur bo‘lib, boy qo‘shnisiga hech tinchlik bermas ekan.Bir kuni boy qo‘shni kambag‘alnikiga chiqib:— Tinchlik davomi…
Bor ekan-da, yo‘q ekan, och ekan-da, to‘q ekan, qadim zamonda, Marg‘ilon tomonda Aql bilan Davlat bo‘lgan ekan. Bir kuni Aql bilan Davlat uchrashib qolishibdi. Ikkovlari bahslashib qolibdilar. Shunda Davlat Aqlga:— Men sendan ustun turaman. Sen bo‘lmasang ham, men kun ko‘raveraman. davomi…
Qadim zamonda bir bechora kambag‘al er-xotin yashar ekan. Ularning ekin ekishga na yerlari, na yeyishga ovqatlari bor ekan. Doim kambag‘alliklaridan nolib yurar ekanlar.Ularning badavlat bir ko‘shnisi bor ekan. Qo‘shnisining ularga rahmi kelib, yuz tilla beribdi va “uyingni yaxshilab olgin” debdi. davomi…
Bir zolim podshoning zamonida qaynonalar bilan kelinlar bir-biriga it-mushuk ekan.O‘sha zamonda bir kampir o‘g‘li, kelini va nabiralari bilan yashab kelgan ekan. Kampir bir hujrada o‘z yirtiq-yamoqlarini yamab o‘tirar, kelinning bergan ovqatlariga, qilgan minnatlariga chidar ekan.Kelinning minnati bir kuni toqatini toq davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, o‘tgan zamonda bir aka-uka bo‘lgan ekan. Akasining uchta farzandi bor ekan. Ukasi esa yolg‘iz o‘zi yashar ekan.Bahorda ikkalasi teng sherikka bug‘doy ekishibdi. Kuz kelibdi, bug‘doyni yig‘ishtirib, akasining uyiga olib kelishibdi, ikkiga bo‘lib qo‘yib, uxlagani davomi…
Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda bir mamlakatning podshosi bor ekan. Uning xazinasiga o‘g‘ri tushibdi. Podshoning yasovullari o‘g‘rini qo‘lga tushirishibdi. Podshoning buyrug‘i bilan o‘g‘rini o‘n besh yilga zindonband qilishibdi.Kunlardan bir kuni o‘g‘ri yasovulboshidan iltimos qilibdi:— Mening bir farzandim davomi…
Xonlarning zulmini, qiyinchilikni ko‘p ko‘rgan bir kambag‘al yurtga podsho bo‘lib qolibdi. Oldiga arzi-dodga kelgan fuqarolarni sipohlar kirishga qo‘ymay, ular qaytib ketib qolmasinlar deb, qopug‘ oldiga shildiraydigan temirlarni osib tashlagan ekan. Sal shildirashi bilan ogoh bo‘lar ekan.Kunlardan bir kuni temir shildirab davomi…
Bir kampirning uch o‘g‘li, bir qizi bor ekan. Hammasi uyli-joyli ekan. Lekin kelinlari kampirga yaxshi qarashmas ekan.Bir kuni katta o‘g‘li onasidan xabar olgani kelibdi. Kampirning “Suv-suv oyimga boraymi, Qum-qumxonnikiga boraymi, alla bolamnikiga boraymi, Rohatijonnikiga boraymi”, deb o‘tirganini eshitib qolibdi. Shundan davomi…