U kafening gavjum eshigi tomon mahzun nazar tashladi va nogahon yuragi, yo‘q, butun vujudi muzlab qolganday bo‘ldi: yal-yal yonib bir juvon kirib kelardi! Ko‘zlariga ishongisi kelmadi: Ruxsoraning quyib qo‘yganday o‘zi! Boshyalang, durkun, chiroyli yuz-ko‘zlarida o‘ziga yarashgan o‘sha shirin tabassum. Uch davomi…
Yurak xastaliklari bo‘limidan “terapiya” tomon o‘tib borayotgan Eshdavlatovni kimdir chaqirganday bo‘ldi. To‘xtadi. Malol keldi. Tibbiyot ahlining dalolat qilishicha, ikki kuragining o‘rtasidan “tuz koni ochilgan”. Ana kashfiyot! Ellik yildan beri qo‘li qalamdan og‘ir narsa ko‘tarmagan zahmatkash muharrirning xo‘kkaygan yelkasiga tuz emas, davomi…
Turkiya Respublikasi poytaxti Anqara shahridagi “Kültür Ajansı” nashriyoti tomonidan taniqli publitsist, adib va tarjimon Qulman Ochilning “Erkekçe sözüm” (“Yigit so‘zim”) kitobi chop etildi. Quyida taniqli turk olimi, filologiya fanlari doktori, professor Xayriddin Ivginning kitobga yozgan so‘zboshi bilan tanishasiz. * * davomi…
Mamatqul aka – ish odami. Barakali rahbar. Bu barakaning siri nimada? Mas’uliyatda, zahmatda! O‘z kasbiga, Vataniga, xalqiga mehrida, sadoqatida. Qayerda, qaysi ishga qo‘l urmasin, bor mehrini berib, ixlos bilan mehnat qilishida. Zahmatkashligi, jonsarakligi, fidoyiligi, o‘ziga va qo‘l ostidagi xodimlariga o‘ta davomi…
Qalbimni olovlatding! (Qo‘shiqdan) Ular metroning “Paxtakor” bekati yonida uchrashdilar. Quyuq, qoramtir bulutlar pastlab kelib, oqshom erta tusha boshlagan, havoni yomg‘ir bo‘yi tutgan edi. Qizil chirog‘ini yoqib olgan avtomobillar oqimi qo‘lida miltillagan sham ushlagan horg‘in va xomush olomonni eslatadi. Qizning manglayiga davomi…
Kelgusi yakshanba kuni qaynonasi oltmish besh yoshini qarshilaydigan kuyovdan bo‘lajak yubileyga nimalar lozim? Ayniqsa, kuyov deganimiz shaharning firqachi zodagonlariga mansub eng bahavo, toza-ozoda, sokin dahasida, hayhotday hovlining to‘ridagi uch xonali shinam uyda, ikki farzandi arjumandi bilan o‘ynab-kulib yashayotgan, yana deng, davomi…
Tanbeh Tahririyat yo‘lagida bexosdan tapira-tupur boshlandi: “Ustoz! Ustoz keldila-ar!” Ochiq turgan eshikdan ko‘zim tushdi: bosh muharririmiz kabinetidan shitob bilan chiqib ketdi. Gazetaning navbatdagi soniga “tushishi” zarur bo‘lgan materialni o‘qiyotgandim. Xayolimni bo‘lgim kelmadi. Anchadan keyin rahbarimiz iziga qaytdi va to‘g‘ri kelib davomi…
Bir kuni… Keling, yaxshisi, ro‘y-rostini aytib qo‘yaqolay. Negaki, o‘n besh yoshimdan beri yozib, to‘ldirib, avaylab-asrab kelayotgan kundaligimda aniq bitilgan o‘sha sana: “198… yil 17 iyun, seshanba kuni, peshindan keyin bosh muharririmiz xonamga kirib keldi…” Ancha siyraklashib qolgan tepa sochlari cho‘pga davomi…
Shahar chekkasidagi bu to‘rt qavatli shaftolirang uy uzun, shu darajada uzunki, chavgon dastasining uchidek burilib ketgan. Oxiri ko‘rinmaydi. Yo‘lak-pod’ezdlari ko‘chadan ichkariga – torgina maydonchaga qaragan. Oldi mudom gavjum. Betoni o‘yilaverib allaqachon taqdirga tan bergan yo‘lkalarda avtomobillarga yo‘l bo‘shatib charchaysiz. Istiqomat davomi…
– Juma-ayef, – deydi xonasining eshigini qulflayotgan Orziqul aka. – Labbay, – deyman men ham kalitimni cho‘ntagimga solar ekanman. -Umrning yana bir kuni o‘tdi. -O‘tganiga shukr. -Yomon odamlar kamayib ketdi, – deydi endi hamrohim liftdan tushayotganimizda. – Yo‘q, tag-tugi bilan davomi…