Қулман Очил. Сени дейман (ҳикоя)

У кафенинг гавжум эшиги томон маҳзун назар ташлади  ва ногаҳон юраги, йўқ, бутун вужуди музлаб қолгандай бўлди: ял-ял ёниб бир жувон кириб келарди! Кўзларига ишонгиси келмади: Рухсоранинг қуйиб қўйгандай ўзи! Бошяланг, дуркун, чиройли юз-кўзларида ўзига ярашган ўша ширин табассум. Уч давоми…

Қулман Очил. Ботил (ҳикоя)

Иситмаси кўтарилиб, териси қовун пўстидек сарғайиб кетган бемор қонталаш лабларини ялашга уринарди-ю, уддасидан чиқолмас, кўзини-да очолмас эди. Шўрлаган юзларида кўзёши излари. Қадди расо одамнинг қорни шишиб, тоғдай кўпчиб кетса, ваҳмали кўринар экан. Самар Арзиев дам ҳуд, дам беҳуд ётган отасини давоми…

Қулман Очил. Тангрининг тоши (эссе)

Бир ҳикоя теграсидаги ўйлар Чин ихлос Мен бу ҳикоя ҳақида кўнглимдан кечган ўй-фикрларимни анчадан бери ёзгим келарди. Тунов куни уни қайтадан ўқидиму қандай қилиб қўлимга қалам олганимни билмай қолдим. Асар “Ўзбекистон адабиёти ва санъати” газетасида ўн беш йилча бурун – давоми…

Қулман Очил. Ғаров (ҳикоя)

Сиддиқ ака бўй-басти дуппа-дуруст, келишган, туғма юввош одам. Майин сочлари сийракроқ, қўйкўзлари қисиқроқ, ёқимтой. Гап сўрасангиз, аввал мулойимгина жилмайиб қўйиш одати бор. Илёс ака билан тўн кийишмаган бўлса-да, кийишгандан қалин. Москвада мўйқалам илмидан бирга  таҳсил олган. Ҳужрадош. Ҳали қарасангиз, иккаласи давоми…

Хайриддин Ивгин. Ўзбек адибининг туркча мўъжизаси

Туркия Республикаси пойтахти Анқара шаҳридаги “Kültür Ajansı” нашриёти томонидан таниқли публицист, адиб  ва таржимон Қулман Очилнинг “Erkekçe sözüm” (“Йигит сўзим”) китоби чоп этилди. Қуйида таниқли турк олими, филология фанлари доктори, профессор Хайриддин Ивгиннинг китобга ёзган сўзбоши билан танишасиз. * * давоми…