“Ёшлик” № 1 (285), 2015 йил АДИБ ХОНАДОНИДА Хуршид Дўстмуҳаммад. Ҳамдардим – адабиёт НАСР Луқмон Бўрихон. Қуёш ҳали ботмаган. Қисса Уйғун Рўзиев. Икки ҳикоя НAЗМ Абдулла Орипов. Тириклик аслида имтиҳон экан Ўроз Ҳайдар. Камалак – кўкнинг ердаги капалаги Умида Абдусалом давоми…
“Шарқ юлдузи” № 1, 2015 Аҳмаджон Мелибоев. Улуғлари улуғланган юрт НАЗМ Эркин Воҳидов. Дафтарда қолган сатрлар. Шеърлар Ҳалима Аҳмедова. Кўзим кўзгусида кўринар офтоб. Шеърлар Жамолиддин Муслим. Юракдаги гўзал гулғунчам. Туркум Фароғат Камол. Чорлайди ҳаёт деб аталган дарё. Шеърлар Машъал Хушвақт. давоми…
Фозилов Эргаш Исмоилович (1933.10.3, Янгийўл шаҳри – 2014) — тилшунос-туркийшунос олим. Ўзбекистон Фанлар академияси академиги (2000), филология фанлари доктори (1967), профессор (1976). Москва университети филология факултетини ва айни пайтда шу университет қошидаги Шарқ тиллари институтини тугатган (1957). Ўзбекистон Фанлар академияси давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда қуён билан йўлбарс яшаган экан. Улар бир-бирлари билан жуда иноқ эканлар. Кунлардан бир кун улар суҳбатлашибдилар. Қуён йўлбарсга: — Сен ўрмондаги ҳамма ҳайвонларнинг энг кучлисисан, — дебди. Йўлбарс қуёнга: — Жуда эзмасан, давоми…
Бор экан, йўқ экан, оч экан, тўқ экан, бўри баковул экан, тулки ясовул экан, қарға қақимчи экан, ҳакка ҳакимчи экан, чумчуқ чақимчи экан. Аввалги замонда бир ғорда маймун болалари билан яшар экан. Шу ғор ёнида тўтиқуш ҳам ўз болалари билан давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан. Қадим замонда бир жодугар кампир бўлган экан. Жодугар кампирдан озор чекмаган киши қолмаган экан. Ҳатто у экин-тикинларни ҳам пайҳон қилар экан. Одамларни ўғирлаб кетиб, қонини сўриб, ўлдириб юборар экан. Ана шу жодугардан озор чеккан давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда қуёшчиқар томонда тошбақа, сичқон ва тулки бўлган экан. Учови дўст тутинишиб арпа, буғдой экмоқчи боиишибди. Адирга чиқиб, ер ҳайдаб экин экибдилар. Арпа, буғдой етилгандан сўнг ўришга тайёргарлик кўрибдилар. Тошбақа билан сичқон қўлларига давоми…
Бир куни ичак билан пуфак баҳслашибди. Пуфак: — Ичак-ичак, мен сени ейман, — дебди. — Йўқ, мени еёлмайсан, — дебди ичак. Пуфак ичакни еб қўйибди. Пуфак нарироқ борса, бир хўроз учрабди. — Хўроз, хўроз, мен сени ейман, — дебди. — давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, бир замонда бир Сичқонсуловой ўтган экан. Унинг бир ўғли билан бир эчкиси бор экан. Бир куни ўғлининг ўртоқлари, юр, ўт терамиз, деб айтишиб келишибди. Сичқонсуловой ўғлига: — Бор, сен ҳам ўртоқларинг билан ўт териб давоми…