Шарл Ван Лерберг (Charles van Lerberghe) — бельгиялик шоир, новеллист ва драматург. Француз тилида ижод қилган шоирнинг илк шеърлари 1886 йилда Парижда чоп этилган “Плеяда” журналида эълон қилинади. У “Ёш Бельгия”, “Валлония” журналлари билан ҳамкорлик қилган. Унинг “Итоаткорлар” пьесаси (1889) давоми…
Морис Метерлинк (Maurice (Mooris) Polydore Marie Bernard Maeterlinck; 29 август 1862, Гент — 6 май 1949, Ницца) — бельгиялик шоир, ёзувчи, драматург ва файласуф. Француз тилида ижод қилган. 1911 йилда адабиёт бўйича Нобель мукофоти совриндори бўлган. “Мовий қуш” номли фалсафий давоми…
Арнолд Саувен (Arnold Sauwen) — фламанд шоири. Нидерланд тилида ижод қилган. Импрессионизмнинг кейинги шоирлари қаторида бўлган. Бу авлод шоирлари (Саувен, Лангендонк, Карел ван де Вустейне) шаҳар шовқинидан узоқда ҳаловат ва ҳузур топган. Саувеннинг энг яхши шеърлари Лимбург вилоятининг табиатидан завқланиб давоми…
Албрехт Роденбах (Albrecht Rodenbach, 27 октябрь 1856, Руселаре, Бельгия — 23 июнь 1880, Руселаре, Бельгия) — фламанд шоири, ёзувчи, фламанд адабиётини тирилтириш ҳаракати асосчиси. Нидерланд тилида ижод қилган. Диний семинарияда ўқиётган кезлари ўша ерда дарс берган Гвидо Гезелленинг таъсири кучли давоми…
Жорж Роденбах (Georges Rodenbach, 16 июль 1855, Турне, Бельгия — 25 декабрь 1898, Париж) — бельгиялик французтилли шоир ва ёзувчи. Илк шеърлар тўплами – “Ўчоқ ва дала” 1877 йилда нашр этилган. Ҳуқуқшунос ва журналист бўлиб ишлаган. “Фигаро” газетасида чоп этилган давоми…
Гвидо Гезелле (Guido Gezelle; 1 май 1830, Брюгге, Бельгия — 27 ноябрь 1899, Брюгге) – фламанд шоири, филолог, фольклоршунос, Фламанд Қироллик тил ва адабиёт академияси аъзоси. Шаҳар боғбони ва деҳқон аёл оиласида туғилган. Ўн бешта тилни билган ва қадимги герман давоми…
Юнон мутафаккири Арасту ўзининг “Поэтика” асарида шоирга тавсиялар бераркан, метафора қўллашда ижодий моҳорат кераклигини алоҳида уқтиради ва таъкидлайдики: “… фақат шунигина ўзгалардан ўзлаштириб бўлмайди, бу қобилият (яъни метафора яратиш – О.К.) истеъдоднинг белгиси бўлиб хизмат қилади. Ахир, яхши метафоралар яратиш давоми…
Дунё фольклоршунослигида эртакларни ўрганиш, тадқиқ қилиш усуллари ва йўллари доимо янгиланиб борган. Мотивлар тизимининг ўсиши ва ўзгариши оқибатида сюжетнинг вужудга келишига кўра тадқиқотлар, асосан, мотивларни текшириш, кузатиш, таснифлаш йўналишида олиб борилган. Ўзбек эртакларидаги шарт-синов мотиви масаласи муаллиф белгилаган мавзуга бўйсунган давоми…
Эмиль Верхарн XIX асрнинг охири ва XX аср бошларида яшаган жаҳон адабиётининг кўзга кўринган намояндаларидан бири бўлиб, символизмнинг формал изланишлари пафосига суғорилган шеърияти билан машҳурдир. Шеърий техникани такомиллаштириш, шаклини янгилаш йўлидан борган Э.Верхарн таъсири Ойбекнинг “Машъала” (1932) тўпламидан ўрин олган давоми…
Зулфия таржималарининг ўзи бир олам. Улар офтобдай нур сочиб туради. У ўзбек тилига ўгирган шеърлар туйғулар, эҳтиросларга йўғрилиб, худди асл нусха каби қиймат касб этади. Зулфия ўзбекчалаштирган буюк Пушкиннинг оташ-алангали шеърлари мафтункор, ўртаниш ва изтироблари жонингизга титроқ солади. Пушкиннинг қайноқ давоми…