28 март куни Тошкентда “Германия Федератив Республикаси ҳукумати ва Ўзбекистон Республикаси ҳукумати ўртасида 2017-2018 йиллар мобайнида молиявий ҳамкорлик тўғрисида” битим имзоланди. 12,3 млн евролик ҳужжатга Германия ҳукумати номидан ушбу мамлакатнинг Ўзбекистондаги Фавқулодда ва мухтор элчиси Гюнтер Оверфельд, Ўзбекистон ҳукумати номидан давоми…
Эдуардо Гальегос Мансера (Eduardo Gallegos Mancera) Венесуэлада шифокор, сиёсий арбоб, публицист ва шоир сифатида танилган. Унинг “Тутқунликдаги мактублар” (1965), “Ёшлик туғёнлари” (1971), “Кенг дарё ва учқур олов” (1987), “Авлодлар учун поэмалар” (1993) ва бошқа шеърий китоблари чоп қилинган. ТЎРТ ҚИЗ давоми…
Мигель Отеро Сильва (Miguel Otero Silva) Венесуэла адабиётининг йирик вакили, “Навқирон 28-йил авлоди”га мансуб шоир ва адиб. 1925 йилда адабий журналда илк шеърлари эълон қилинган. 1930 йилда унинг “Тўмтоқ симфониялар” деб номланган юмористик шеърлари чоп этилган. “Сув ва ариқ” (1937), давоми…
Антонио Арраис (Antonio Arráiz) Венесуэла шеърияти авангардчиларининг “Навқирон 28-йил авлоди”га мансуб шоири ҳамда фольклорчи ва носир, шунингдек, ҳиндулар мавзусининг асосчиси сифатида танилган. Унинг “Шиддат” (1924), “Симфониялар” (1939) ва бошқа шеърий китоблари дунё юзини кўрган. 1945 йилда болалар учун “Қоплон амаки давоми…
Мануэль Фелипе Рухелес (Manuel Felipe Rugeles) шоир, журналист ва сиёсий арбоб. Венесуэланинг Буэнос-Айресдаги элчихонасида адабий маслаҳатчи, Таълим вазирлиги муассасасида директор ва бошқа лавозимларда хизмат қилган. Унинг “Кўза” (1937), “Дайди куй” (1942), “Туман қоплаган қишлоқ” (1944), “Осмон эшиги” (1945), “Сендан таралаётган давоми…
Андрес Элой Бланко (Andrés Eloy Blanco) Венесуэлада давлат арбоби ва шоир сифатида танилган. Ташқи ишлар вазири ва бошқа лавозимларда фаолият юритган. Бадиий ижодини 1918 йилдан бошлаган. 1921 йилда “Она тупроғим” илк шеърий китоби дунё юзини кўрган. Сўнгра “Испания оҳанглари” (1923), давоми…
Андрес Мата (Andrés Mata) – модернистик шеърият вакили, адиб ва журналист. У 1886 йилдан илк шеърлари билан адабий журнал ва газеталарда танила бошлаган. “Listin Diario” (“Янги хабарлар”) газетаси муҳаррири (1886), Венесуэла Миллий тарих (1904) ҳамда Тил ва адабиёт академиялари аъзоси давоми…
Илк бора “Ўзбекистон халқ ёзувчиси” унвонига сазовор бўлган адиб, Шўролар тузуми томонидан олқишланиб, кейинчалик бир қадар хижолатомузлик билан эсга олинган ё, аксинча, ҳадеганда ёдга олинмай қўйган сиймо – Ҳамза Ҳакимзода Ниёзийнинг шахсияти аслида қандай бўлган? Шу каби саволларга жавоб топиш давоми…
Ҳамид Олимжон номидаги Самарқанд вилоят драма ва мусиқа театри спектакли Мақсуд Шайхзоданинг “Мирзо Улуғбек” драмаси (шуҳрат Ризаев таҳририда)
“Ёлғизликдан бошқа бахтнинг бўлиши мумкин эмас”, дейди А.П. Чеховнинг “Олтинчи палата” ҳикояси қаҳрамони Михаил Аверьянин. 1860 йил 16 январда Россиянинг Таганрог шаҳарчасида туғилган Антон Павлович Чехов учун ёлғизлик инсонлик бахтини англашга ва мана шу бахт-ни куйлашига кўп имкониятлар яратди. Антон давоми…