(To‘qilmagan hikoyalar turkumidan) Bolaligimda buvim aytib bergan bir afsona hech yodimdan ko‘tarilmaydi. Umrim o‘tib qoldi, ammo yarim asr burun shu eshitgan afsonam, buvimning tovushi hamon qulog‘im ostida…Bir sahoba har kuni maktabga borib, o‘g‘liga bitta olma berib kelar ekan. Bir kuni davomi…
Uni birinchi marta sakkiz yilcha burun ko‘rdim. Hali chilla kirmagan yoz kunlarining biri edi. Nonushtadan so‘ng odatim bo‘yicha o‘z xonamga o‘tib, yozuv stoli yoniga endi o‘tiray, deb turganimda, temir darvozamizni kimdir taqillatib qoldi.— Hozir! — hovliga tushib ovoz berdim.Ammo taqillatayotgan davomi…
Zaynobiddin Omonov yangi ishga o‘tganidan beri haftaning uch kuni uyda bo‘lsa, to‘rt kuni safarda. Institutni tamomlab qariyb o‘n yil ishlagan. Ilgari shahardan chiqmasdi. Chiqishni o‘zi ham istamasdi. Har kuni soqol qirtishlab, vanna qabul qilishga o‘rgangan odam begona joyda yotib qolishni davomi…
Obidjon akaning oltmish yilligiga atab berilgan ziyofat kutilgandan ham yaxshi o‘tdi. Avvalo aytilgan odamlarning hammasi keldi. Buyurilgan ovqatlar hammaga manzur bo‘ldi. Mashshoqlarning ikkala to‘pi ham kecha oxirigacha xizmat qildi. Maqtovlar-chi! Obidjon akaning o‘zi sha’niga aytilgan gaplardan quvonib, g‘ururlanib o‘tirdi. Ziyofatga davomi…
Ularni soqov o‘tinchi ko‘rib qoldi. Ko‘rdi-yu, taqqa to‘xtadi. Ular yonma-yon, qo‘llarini bir-birlarining yelkalariga tashlab, buloq boshida o‘tirishardi. O‘tinchi yigitni tanidi. Qabila boshlig‘ining yolg‘iz o‘g‘li Mardon edi. U xuddi o‘ljasini poylagan qoplondek ulardan ko‘z uzmay bir muddat qotib turdi. Keyin buloq davomi…
(Ertaknamo hikoya) Xolposhshaning dadasi o‘gay onasi bilan bozordan yangi palto, etik olib kelib berishdi. Etik baland qo‘njlik, ichi jun, issiq edi. Rangi ham chiroylik, paltosiga o‘xshagan och qizil. Ammo palto allambalo edi. Yoqalari keng, tikkatik, qaytarma cho‘ntaklari katta. Qizini yangi davomi…
Bu voqeaga ancha bo‘ldi. Lekin har doim do‘st-u birodarlar bilan mashinada mehmondorchilikka boradigan bo‘lib qolsak, esimga tushadi, butun vujudimni qandaydir ko‘tarinki ruh, iliqlik qoplaydi. Shu elning farzandi ekanligimdan, shu tuproqda kindik qonim to‘kilganidan g‘ururlanib ketaman.Saratonning o‘rtalari edi. Kunlar issiq, ertalabdan davomi…
Professor Sabohat Qodirova o‘g‘lining kontsertidan o‘zida yo‘q sevinch bilan chiqdi. Bu gal ham avvalgi kunlardagidek to‘rt ming kishilik tomosha zali odamga liq to‘la, pashsha qo‘nadigan joy yo‘k edi. Bu gal ham avvalgi kunlardagidek odamlar kontsertga to‘yishmadi, gulduros karsaklar chalib, yer davomi…
Yaqinda yuz bergan bir voqea sabab bo‘lib, otamni eslab ketdim, uni bevaqt o‘limga olib kelgan kulfat, kasalmand onam boshliq oilamiz chekiga tushgan og‘ir kunlar to‘g‘risida o‘ylab, yuragimdagi jarohat yangilandi.Otam asli parkentlik, uch aka-ukaning kenjasi edi. Kenjaligi tufayli otasidan, ya’ni bobom davomi…
Tonggi g‘ira-shirada shaharga tushib ketgan kelinini Solihabibi bu gal qandaydir umid va sabrsizlik bilan kutdi. Ammo kun o‘tishi qiyin bo‘ldi. Peshingacha hovlida g‘imirlab yurdi: og‘ilxona oldida g‘ujanak bo‘lib yotgan pomidorni tirgovich qo‘yib taradi, bo‘yi kelib tursin deb, ayvonga yaqin ekilgan davomi…