«Nosir buva o‘rikdan yiqilib tushibdi», degan gap juda tez tarqaldi. Qo‘ni-qo‘shnilar, o‘g‘il-qizlari, boringki, jamiki qarindosh-urug‘lari to‘plandi. Nosir buva yetmishga kirgandi. Uni ustiga o‘rikdan ham yiqilib tushdi. Bu yog‘i ma’lum-da. Erkaklar bir-birlariga ma’noli bosh chayqashni, xotinlar motamda kiyiladigan ust-boshlarini hozirlashni boshlashdi. davomi…

Ismim — Alijon. Qurilish boshlig‘ining haydovchisiman. Bir kuni xo‘jayin, «Toshkentga boramiz», deb qoldi. Azonda soqollarni olib, shimlarni dazmollatib, yangi do‘ppilarni kiyib shaharbop bo‘lib, uydan chiqsam, mashinam oldida bir kishi turibdi. Yoshi elliklarda. Gavdasi qovun solingan qopga, yuzi ko‘pchib pishgan nonga davomi…

Mashinam svechasini ho‘llaydigan odat chiqardi. Svechalarni olib, tozalab, qaytarib o‘rniga qo‘yib tursam, No‘mon aka kelib qoldi.Odam mavjudod olamining sarvari hisoblandi. Shu boisdan bo‘lsa kerak uning asli-naslida hayvoniy xislatlardan ayrimlari saqlangan. Mol, qo‘y, eshak, ilon, tulki, cho‘chqa va hokazo laqablarning ishlatilishi davomi…

Choyxonada tarqalgan xabardan hamma hangu-mang bo‘lib qoldi: «Qo‘shni qishloqqa viloyatdan vakillar kelibdi. Uyma-uy yurib elektrdan foydalanishning ahvolini tekshirishibdi». Albatta:— Ie! Shu kam edi! Obbo! — dedi ko‘pchilik. Biri-biridan qiziq xabarlar aytilgan sayin, xitoblar ham rang-baranglashib bordi.— Tekshiruvchilar kirsa, Egamnazar «un»ning davomi…

Ishdan olingan, bo‘shatilgan odamlar haqida eshitgansiz, bilasiz. Ammo men hikoya qilmoqchi bo‘lgan ishdan ketish voqeasi tushingizga ham kirmagan bo‘lsa kerak. Voqea maktab bog‘i bilan oshxonani tutashtiruvchi chorrahada ro‘y berdi. Direktor o‘rinbosari Olimjon (nima bo‘lganlarda ham rahbar-da) oldinda, biz esa, orqada davomi…

Qo‘y oldim, qop-qora, peshonasida oppoqqina holi ham bor. Yuvoshligini ayting. Uni ustiga ikki haftadan keyin tug‘ib ham berarkan.Hovliga kelgach, arqonini ustiga tashlab, «Ko‘rib qo‘y» deganday xotinga qoshim bilan imladim. Xotin qo‘yni obdon aylanib ko‘rdi, narxini aytgandim:— Arzon olibsiz, arzon! — davomi…

O‘rinboyning ismiga “o‘rtar” so‘zini qo‘shib aytishadi. Qo‘shmasayam bo‘lmaydi. Yursayam, tursayam, hatto uyqusiraganda ham shu qo‘shiqni xirgoyi qilgani qilgan. Qo‘shiqning tugamaganiga hayronlar qolasiz. Salom-aliklariyam “o‘rtar” bilan bo‘ladi!Boshimni silab eshik og‘zida o‘tirsam, “pat-pat” mototsiklini minib kelib qoldi:— Tuzukmisan? Agar oshiqlig‘im aytsam… Bola-chaqalaring davomi…

Har qanday yangilikning kirib kelishi oson emas-da. U kattami-kichik qurbonlik talab etadi. Mana, masalan, oddiygina sho‘rtik — kalta shimning qishlog‘imizga kirib kelishi uchun Abdurahmon aka butun boshli bitta shimini qurbon qildi.Xullas, Abdurahmon akaga shimning beli to‘g‘ri keldiyu, ammo bo‘yi to‘rt davomi…

Halimjon aka qirq yoshlarda, chuvakkina, ammo halimdek odam. U kishi bilan munosabatlarimiz salom-alikdan nariga o‘tmagan. Qayerda ishlaydi, bilmayman. «Halimjon qayerda ishlashsa ham ishlarni loy qiladi, ammo akalari bor, — moyli ish topib berishaveradi, teshik uzuk yerda yotarmidi!» deb kulib qo‘yishadi. davomi…

Bizda atrofga razm solish degan narsa yo‘q. Agar andak diqqat qilganimizda qanday topqir, donishmand odamlar bilan zamondosh ekanligimizni bilardik, farxlanardik. Mana, shularning bittasi Rahmonnazar. Uni biz haydovchi deb yuravergan ekanmiz. Kallasida shunday fikrlarni jamlagan ekanki, ularni eshitib turib butun qishloq davomi…