Ishdan ketganimga uch kun bo‘ldi. O‘tgan uch kunim menga uch yildek tuyuldi. Shu oraliqda – o‘tgan fursatlarda na ko‘chaga chiqdim, na bir tanishlarga sim qoqdim, na yonma-yon xonada turadigan do‘stlarimni yo‘qladim, umuman o‘sha paytdagi kayfiyatim ko‘pchilikka qo‘shilishga, ular bilan yayrab-yashnashga davomi…
1 Aprel oyining oxirgi kunlari edi. Deraza tashqarisida qushlar galasi u yoqdan bu yoqqa uchib o‘tar, «vij-vij»lab, yoqimli ovozlari osmonu falakni to‘ldirib charx urardi… Sakkizinchi xonada yotgan bemorning idroki hech nimani anglay olmadi. Bir payt qaboqlarini ochdi. Bu Javohir edi. davomi…
Tun. Olamni zulmat qoplagan. Kutilmganda eshik taqilladi. Sekin oyoq uchida yurib, torgina dahlizga chiqdim. Ustiga-ustak chiroq ham o‘chib qolgan ekan. Akamning o‘g‘li uyg‘onib ketsa bormi, uxlatish – ovutish qiyin. Yangamga ham oson tutib bo‘lmaydi. Kuni bo‘yi uy-ro‘zg‘or ishlari bilan band davomi…
Halima opa eri bilan kelishib olganlaridek, to‘y haqidagi gapni, tushlikdan keyin ochmoqchi edi. Qarasa o‘g‘li ovqatni hash-pash deguncha tushirib bo‘lib, juftakni rostlayapti. Shuning uchun birdan o‘g‘lining qo‘lidan tutdida: – “O‘tir senga gap bor”, – dedi, kulimsirab. Endi ko‘chaga otlangan Salim davomi…
Olti-etti yashar o‘yinqaroq bolakayman. Kech kuz edi chamasi. Vaqt peshindan oqqan. Bobom bilan dalani qoq ikkiga ayirib, beton ariq bo‘ylab to zovurgacha cho‘zilgan tuproq yo‘ldan ketayapmiz. Botinkamni qo‘limga olvolib, hovur ko‘tarilib turgan tuproqni huzur bilan bosib borayapman. Yo‘ldan ustiga qamish davomi…
O‘rtoqlarga otkrevenniy xatDo‘stlar, danniy mament rodnoy tilimizga davlat statusi berilgan ukaz chiqqaniga yigirma ikki yildan oshdi. Bu katta srok. Shuncha yil bo‘libdi-yu, fakticheski hali ham tilimizga raznob-razniy so‘zlarni aralashtirib gapirib, porot bo‘layapmiz. Katta bratanlar ham, molodoylar ham chista o‘zbek tilida davomi…
O‘marboy aka bir lagan oshni paqqos tushirib, tarelka tagidagi yog‘ni qoshlariga surtib-surtib oldi. Ustidan ketma-ket ikki piyola choyni simirib, menga “hech narsa yemading-ga”, dedi, idda-o bilan. Keyin ter bosgan peshonasini ro‘molchasi bilan artarkan, endi muddaoga o‘taver degandek, o‘tkir qarash qildi.– davomi…
Hamkasbim Usmonjon men hozirgina tahrir qilib tugatgan “Muxbir muharrirning cho‘ntagidami?” sarlavhali maqolani ko‘zdan kechirar ekan, birdan tutaqib ketdi: — Nega, nima uchun to‘g‘ri so‘zlarni ham buzib, qizartirib tashladingiz?— Qaysi so‘zni? — hayron bo‘ldim.— Mana, — u menga qo‘lyozmani uzatdi. — davomi…
Kasbdosh og‘aynimiz to‘y qiladigan bo‘ldi. Sal-pal yordamlashay degan bahonada ikki-uch kun oldin bordim. Birinchi kuni to‘satdan tishimga og‘riq kirsa, deng. Ertalabgacha qurt yegan kavagiga — analgin tiqib, voy-voylab chiqdim. Yigirma yil oldin tish do‘xtiri bo‘lmay qochganim, rosa alam qildi. Sahar-mardondan davomi…
Feruza shomda ketidan soyadek ergashib yurgan to‘rt yashar o‘g‘ilchasi Yodgor bilan hovlining narigi chetiga, og‘il yonida bog‘liq turgan targ‘il oldiga o‘tdi. Buzoqchani iydirib, sigirga bir siqim makkajo‘xori tashladi-yu, yukinib sog‘ishga tushdi. O‘g‘ilchasi esa sal narida cho‘nqayib, onasi targ‘ilning yelinini silab-siypab davomi…