1. ЎТМИШ БИЛАН УЧРАШУВ — Наманган шаҳридин кетганимга ўн саккиз йил бўлибдур-а. Тавба, вақт ҳам тоғдин айқириб тушаётган сойдек тез оқиб ўтар экан. Яқингинада шу кўчаларни чангитиб юрар эдик-ку — деди Машраб жоме ёнидаги тор кўчада эшагидан тушиб.— Мана, уйимга давоми…
1588 йилнипг ёз ойлари. Пишиқчилик. Шаҳар дарвозаларидан арава-арава қовун-тарвуз, узум, шафтоли ва турли-туман мевалар кириб турмоқда. Ҳаводан шарбат, тандирдан янги узилган нон ҳиди келади.Шаҳар расталари худди арафа кунларидагидек ола-ғовур. Узоқдан қулоқ солган кишига гўё шаҳар ўртасидан катта бир дарё шовиллаб давоми…
ЁШЛИК АЙЁМИНИНГ ИЛК БАҲОРИ Алишер чўккалаб олиб хонтахта устидаги каттакон бир китобни варақлаб, сурат кўриб ўтирар эди. Ов ва жанг манзаралари уни шу қадар қизиқтирган, хаёлини шу қадар ўғирлаган эдики, отаси келиб эшик олдида кавуш ечаётганини ҳам пайқамади. Кичкина Баҳодир давоми…
613 йил савр ойининг бошларида эрталаб икки отлиқ тевараги баланд пахса девор билан ўралган чорбоғнинг дарвозаси олдига келиб эгардан тушди. Дарвозанинг икки тавақаси ланг очиқ. Дарвозабон эшик ёнида турарди. Эгнига мовутдан калта енгли тугмадор, оёғига уфка этик кийган, икки юзи давоми…
Хоразмшоҳ Абу Абдуллонинг амакиваччаси Абу Наср ибн Ироқ маърифатпарвар ва донишманд одам эди. У юксак мартабали амалдорлар, аъёнлар билан эмас, аҳли илму фозиллар билан суҳбатлашишдан завқланар, инсоннинг зийнати зардўзи чопон ва тилло камар эмас, илм-урфон, деб ҳисоблар эди.Одатда подшоҳлар тахт-тож давоми…
Чўл баҳор келинчаги оёғи остига чечаклар билан безалган яшил пойандозини ёйиб ташлаган. Тўрғайлар ҳавода пириллаб кўкламга мадҳия ўқимоқда. Ранго-ранг капалаклар чечакларнинг хушбўй ҳидидан маст. Аллақандай узун оёқли қушлар ўтлар орасида думларини ликиллатиб, катта-катта босиб юради, тошбақалар буришиб кетган хунук бўйинларини давоми…
Учта шарпа секин девор ошиб тушди. Эҳтиётлик билан оёқ учида юриб, ҳовлини кесиб ўтишди. Айвонга кираверишда бир неча оёқ кийимлари тартиб билан териб қўйилган. Орасида болалар пояфзали ҳам бор. Оғрилар ичкарига кириб, кўзи қоронғиликка ўргангунча тек қотиб туришди. Икки чеккада давоми…
Навқирон граф Албер де Ренар, ниҳоят, латофатли Жозефинанинг ўз-ўзидан нафратланиш сабабидан воқиф бўлди.Жозефина ҳақида бундан икки ой муқаддам графнинг ишратпараст дўсти Шарл сўзлаб берганди.«Дўстим Ги, шу кеча қайси жононнинг қўйнида кайфу сафо қилганимни биласанми?» – дея мамнун керишди у. – давоми…
“Мана бу мактубга диққат қилинг, азизлар. Унда ёзилишича, саксонинчи йилларда Тошкент тўқимачилик комбинатининг 2-фабрикаси, 2-йигирув тсехида йигирувчи бўлиб ишлаган Фарида исмли қизни анчадан бери бир дўстлари излаяпти экан. Афсуски, Фарида синглимизнинг суратлари юборилмабди. Ушбу мактуб муаллифи Фариданинг ўнг қўлининг билагида давоми…
Ҳовлимиздаги бир туп оқ тутнинг шохлари уйимиз томи билан туташиб кетган. Маҳалламиздаги одамлар уни «оқ тут» дейишса ҳам, биз «энатут» деб атаймиз. Чунки бувим «бу тутни энатут деганлар, уруш вақтида ҳам, очарчиликда ҳам кунимизга яраган, ризқимизни бутун қилган» деган эдилар-да!Энатутнинг давоми…