Унинг бобосини Зиёд аттор дейишарди. Уйлари қишлоқнинг тепароғида, сувга яқин жойлашганди. Лекин улар деҳқончилик билан шуғулланмасди. Зиёд аттор фақатгина молларини шаҳардан опкелиб, устига устамасини қўйиб, қишлоқнинг одамига сотиб, рўзғорини тебратган. Зиёд аттор болаларни яхши кўради. Уларга ҳолва, майиз, парварда ва давоми…

Унинг орзиқишлари узоққа чўзилмади. Кутилмаганда отаси қазо қилди. Оила бирданига саросимага тушиб қолди. Отасининг маросимларини ўтказди. Унинг хаёли паришон эди. Ўйлардики, отаси узоқроқ сафарга кетган, эрта индин эшикдан кириб келади. Кейин болалар унинг устига ўзини отишади. Ота эса уларни эркалаб давоми…

Остон карвон меҳмонхонасида ёнбошлаб ётганида кампири секингина кирди-да, пойгакка ўтирди.-Дастурхон опкирсинми?-Йўқ, керакмас, кампир, – деди Остон карвон.-Балки, чой ичарсиз? -Майли, дамлаб кел-чи, – деди Карвон.-Ҳалима, ҳов қиз, отангга чой опкел, – дея кампир уйдан туриб овоз беради.-Мардондан хабар борми? – давоми…

Ҳар доимгидек эрталаб ишга келдим. Ҳамхоналар саломлашиб, обу-ҳаво, нарху наводан бироз гаплашдик. Сўнг ҳамма ўз иши билан овора бўлиб кетди. Тушликка яқин Олимжон деган ҳамкасбимиз хонага кириб келди. Раҳбаримиз ундан нега ишга кечикиб келаётганини сўрашга чоғланиб турганида, Олимжоннинг ўзи гап давоми…

Воҳид билан Норбуви бу боласининг туғилишидан ташвиш тортмади. Чақалоққа Ойрўзи кампир доялик қилди. Бола осонгина туғилди. Болалар суюнчига югуриб кетишди… Чақалоққа исм танлаш унчалик қийин кечмади. Унга ашур ойида туғилганлигини ҳисобга олиб, Ашур дея исм қўйишди. Қулоғига мулла Миср азон давоми…

У камгап ва камсуқум одам эди. Биров билан унчалик ҳам чиқишиб кетиши қийин эдики, бунинг учун у эзиларди. Ёшлиги ҳам мана кўз очиб юмгунича ўтиб кетди. Энди фақатгина хотира қолди. Хотираки, жуда содда ва оддий эди. Эрталаб турарди. Чойини ичар- давоми…

Хабар келди. Эмишки, Ҳамро бобонинг кампири қазо қилибди. Эртага пешин маҳали чиқаришар экан. Пўлат азонлаб йўлга отланди.Ҳамро бобо унинг отаси билан ошно эди.Қиёматли дўст бўлишган. Пўлатнинг отаси қазо қилганидан кейин ҳам бу оилалар ўртасида борди-келди узилмади. Тўй-маъракаларда икки томон бир-бирларини давоми…

Унинг туғилиши оила учун ва бошқа қариндошлар орасида ҳам унчалик диққаттортар воқеа бўлмади. У айни кунлар забтига олиб келадиган палла – жавзонинг охирларида дунёга келди. Унга Моҳитоб кампир доялик қилди. Туғилиш осон кечди. Ўзиям оғир ва вазмин эди. Киндигини кесаётганида давоми…

Хуррам чўпоннинг ити – Олапар сурувнинг ортидан юра олмай қолди. Олапар ётоқлай бошлади. Кечга томон эгаси итини чайлага қамаб, яна қўйларини сойга ёйиб юборди. Хуррам қишлоқ ва хўжаликнинг қўйларини боқиб юради. Унинг оёғини опалари ёшлигида бешикка нотўғри белаганлигидан қийшиқ қилиб давоми…

“Қаердадир бир хатоликка йўл қўйганман. Шунинг ҳисобидан омадим юришмаётган бўлса керак, – деб хаёл сурарди у. – Балки менга шундай туюлаётгандир. Аслида мен бекамикўст инсонман. Бундан ташқари, ўзимга разм солсам, ҳамма аъзоларим жойида. Соч, қош, кўз, бурун, оғиз, тиш, бўйин, давоми…