Хўш, биз илм деганда нимани тушунамиз? Маълумки, дунё бошидан оёғигача — жумбоқ. Ана ўша жумбоқлар эшигига тушадиган калит илмдир. Бу калитга эга бўлмоқ учун эса одам бир қадар покланмоғи жоиз. Мабодо, илм ишига пул аралашса, мазкур ҳолатнинг ўзи залолат ботқоғи давоми…
Илк келган маҳалим, бу ер кўзимга худди операция хонасига ўхшаб кўринарди, дардим бир оз ариди шекилли, кейинчалик кўзим ўрганиб кетди. Аммо палатадаги ҳамхонам сал ғалатироқ чиқиб қолди: рангпар, озғин, жонсарак, бир қарашда, одамда қарама-қарши туйғулар уйғотади, жирканишми, раҳмдилликми?.. Аслида, бу давоми…
Эрталаб Петров бир қултум қаҳвасини ичди-ю, хотинининг пешонасидан ўпиб, ишга отланмоқчи бўлиб, остонага етганда ҳаяллаб, чўнтакларини ковлаштира бошлади. — Нимангни излаяпсан? — деди хотини. — Фикрим… менинг фикрим… топилмаяпти, — деди Петров кийимларини пайпаслаб, киссаларини ковлашда давом этаркан. — Қаёққа давоми…
Аҳмад полвон ўтирса тура олмас, турса ўтира олмасди. Эҳ-ҳе, уни кўрсангиз ҳайрон қоласиз, кўчада келяпти-ю, худди тоғ юраётгандай ваҳимали. Ўзи ҳам юз элликдан ортиқ. Аслида маҳалладаги энг семиз одам шу. Гавдасига яраша бирор жойда кураш тушса ҳам майли эди, қайда давоми…
Валижон велосипеддан тушиб, энди бозор томонга бурилган эди, кимдир елкасига қўлини қўйди. Ортига ўгирилганди, қоп-қора мўйловчаси ўзига ярашган, башанг кийинган йигит кулимсираб, икки қўлини чўзди:— Э, акахон, бормисиз? Салом берсак, алик олмайсиз?— Узр. Эшитмабман, — деди Валижон йигитга ҳайрон боқиб. давоми…
Ҳинд форсийзабон шеъриятининг чароғон юлдузи Амир Хусрав Деҳлавий бўлиб, бўлғуси шоирнинг отаси Сайфуддин Маҳмуд ХIII аср бошларида Ўрта Осиёга ёпирилган Чингизхон қўшинларининг балосидан ўз элатини сақлаб қолиш мақсадида ватани Шаҳрисабзни тарк этиб, Ҳиндистон сари юзланган эди. Маълумки, ХII аср бошларида давоми…
Қалам аҳлининг пирларидан саналмиш Абдулла Қодирийнинг маҳорати ҳақида гап айтишга камина томонидан уриниш бўлиб эди, энди янгироқ фикр баён қилиш масъулиятини зиммамизга юклаб, қўлга қалам олмоққа журъат этдик. Абдулла Қодирийнинг адабий тил борасидаги маҳоратларини дурлар хазинасига қиёслашимиз мумкин. Адибнинг ҳикоялари, давоми…
Ёзувчи Мақсуд Қориевнинг акаси ҳақида ёзган эсдаликларини ўқиб чиқдим. Ҳаётий ва ўқишли қисса бўлибди. Энг муҳими, бу ерда ортиқча, ёлғондаками тўқима гаплар йўқ. Ўша оғир, фожиали уруш йилларидаги одамлар қисмати соддагина қилиб чизиб берилган. Сиз эсдаликларни ўқий бошлайсизу, воқеалар кетидан давоми…
ХХ аср бошларида ўзбек халқининг маънавий-маданий ва ижтимоий ҳаётида рўй берган қутлуғ воқеалар тўғрисида сўз борганда, янги усулдаги мактаб, замонавий бадиий адабиёт, матбуот ва театр санъатининг пайдо бўлгани тўғрисида ифтихор туйғулари билан сўз юритамизу, аммо фото ва кино санъатларини нима давоми…
— Шукур ака, олдиндан узр сўрамоқчиман: мен ижодингиз билан батафсил таниш эмасман. “Шарқ”да танланган асарларингиз нашр қилинаётган экан, худо хоҳласа ўша жилдларни астойдил ўқиш ниятим бор. Мени ҳайратга солган нарса “Бойчечак ҳидланг, амаки!” эссеингиз бўлди. Бу ҳақда уч-тўрт йиллар муқаддам давоми…