Жумақул Қурбонов. Вафодор (ҳикоя)
Қуёш уфққа секин бош қўйди. Оқшом салқинида қўйларнинг бир маромда ўтлаётганини кўриб, кўнгли тинчиган Қодир бобо гиламдек тўшалган майса устига ёнбошлади. Атрофга чўккан сукунатни аҳён-аҳёнда жониворларнинг маъраши, какликларнинг ва ҳар турли кушларнинг сайрашигина бузиб турарди. Оёқ тарафида ётган итнинг ниманидир давоми…