Апрель ойининг охирида Қўқон шаҳрида студентларнинг ўзбек тили ва адабиёти бўйича анъанавий рвспублика олимпиадаси бўлиб ўтди. Бу — Бутуниттифоқ миқёсида «Студент ва илмий-техник прогресс» шиори остида ўтадиган тадбирнинг бир қисми сифатида муҳим аҳамиятга эга. Авваллари бундай тадбирлар университет ва пединститутлар давоми…
Чекка сочлари оқариб қолган Григоровичнинг қандай атир суртиб юрганлигини билмайман (қадимда атир суртиларди, ҳозирда тизиллатиб сепилади), аммо Бунин тасвирлаган шу ёзувчининг, яъни Григоровичнинг олдидан ўтгим келади, ва ундан анқиб турган ифорнинг қанақалигини билгим келади. Афсуски, энди Бунин ҳам, Григорович ҳам давоми…
Доно халқимизнинг ҳаётдан келиб чиқиб тўқиган сермазмун мақол ва маталлари бисёр. “Ўтган кунингни унутма, хом чориғингни чиритма…” Сал дағалроқ бўлса ҳам бу топилма айнан ҳақиқатнинг ўзи. Ҳаёт синовларидан ўтмай, бойвачча ота-боболарининг эркатойи бўлиб ўсган, ҳалол нон топиш машаққатини бошидан кечирмаган давоми…
— Sos, sos! Нуқта, чизиқча, чизиқча, чизиқча, нуқта, нуқта, нуқта, чизиқча. Sos! Тат, таа… тат, тат, таа… тат… Sos! Чизиқча, чизиқча, нуқта, чизиқча, нуқта. Sos! Хабар Унқопани юк ташиш кемасидан келарди. Энг яқин соҳилдаги хабарчи Унқопани кемасига жавобан морзе ёзувида: давоми…
Фикр тошни ёрар. Ҳикматли сўз. Публицистика поэзия эмас, бироқ у поэзиядан баланд бўла олади. И.С.Тургенев Тургеневни юзаки таниганлар уни овчи-ёзувчи деб билишади. Бу бежиз эмас. Аввало, ов, шоҳона шикор (царская охота) рус киборлари жамиятида алоҳида урфга айланганини таъкидлаш керак. Фақат давоми…
Ялтироқ қўнғизларнинг шуъласидан ҳайратга тушмаган одам топилармикин? Кичкина тирик чироқчалар майин шуъла сочаётган пайти болакайлар уларни тутиб, шиша идишга солиш ёки қулида ушлаб туришга ғоят иштиёқманддирлар. Ялтироқ қўнғизларнинг сирли шуъласи нафақат сизни, балки олимларни ҳам ҳайратга солиб келмоқда. Бу ҳодиса давоми…
Синглимнинг икки яшар невараси: “Менга қоғоз, қалам беринглар, номимни ёзаман”, – деб хархаша қилади. Қувониб унга қоғоз, қалам тутқазамиз. У бўлса нуқул ҳалқача-ҳалқача айланаларни чизади. – Бу сенинг номингми? – сўраймиз ундан. – Ҳа, – дейди у. Бу – менинг давоми…
«…Ўзбекистон Олий суди томонидан Рафиқ Мўминга нисбатан чиқарилган ҳукм, унинг ҳаракатларида жиноий иш йўқлиги сабабли бекор қилиниб, у оқланган…». Ушбу қувончли хабар Наманганга 1970 йил, 3 сентябрда етиб келди. Бу вақтда Рафиқ Мўмин оламдан ўтганди. Оталарининг оқлангани фарзандларгагина насиб қилди. давоми…
Ниҳоят, шундай кун келдики, отаси болакай Димани етаклаб ҳайвонот боғига олиб борди ва унга йўлбарсни кўрсатди. Йўлбарснинг кўзлари яшил ва қорачиғи бўйламасига жойлашган, қора терили тумшуғи атрофида қора ранг ҳалқа, бошининг икки ёнбошидаги диккайиб турган қулоқлари тенг ёнли учбурчакка ўхшарди. давоми…
Баъзида ўйлаб қоламан: бошқа касб эгалари ҳам ўз соҳаларининг эртаси учун худди қаламкашлар адабиётнинг келажагини деб қайғурганларидай жон чекишармикан? Ҳарқалай, ўйлашса керак, чунки, ўзи умрини бағишлаган соҳанинг кейинги тақдирига лоқайд кимсалар бу касбга муносиб эмас деса ҳам бўлади. Мен бир давоми…