Анвар Суюнов. Тарсаки (ҳикоя)
Бола ўчоқбошида эди.Тарёк уриб ўтирган нашаванд чоллар орасидан отасининг бўғиқ ва заҳил овози эшитилди. Шифтидан белга қадар тутун қоплаган ўн бир балор тарафга икки бўлак новвот, бир тугунчак парварда олиб жўнади.– Чой! – деди отаси – Кўкчой дамла, аччиқ бўлсин.Таъкидни давоми…