Ullibibi Otayeva 1948 yil 22 aprelda Xiva shahrida tug‘ilgan. Samarqand davlat universitetining filologiya fakultetini tamomlagan (1976). Dastlabki she’rlar to‘plami — «Nashida» (1976). Shundan so‘ng shoiraning «Barmoqlar sehri» (1980), «Zamin darg‘asi» (1991), «Shukrona» (vafotidan so‘ng chop etilgan, 1998) kabi she’riy to‘plamlari nashr etilgan. Navoiy g‘azaliga sharhlar yozgan. 1996 yil Moskva shahrida vafot etgan; Xivada dafn qilingan.
* * *
Yupun daraxtlarning titroqlarida,
Bir libos tilagan so‘roqlarida,
Xorg‘in bulutning tund siyohlarida,
Ko‘kning xiralashgan bo‘yoqlarida
Bahor diydoriga intizorlik bor.
Quyoshning goh kulib qarashlarida,
Tig‘in tog‘ toshiga qayrashlarida,
Erning yayrab orom olishlarida,
Olcha guliday oq bolishlarida
Bahor tashrifiga umidvorlik bor.
O‘ZIMGA
Garchi qonga belanib yotar,
Dodlamaydi hatto ingramas.
Boshin kesib olsang ingramas,
Qizil guldan sukutni o‘rgan.
Garchi bilar: har tong, har subh
Xayotini qirqar yaproqday,
O‘z-o‘ziga kafan to‘qishdan
To‘xtamagan ipak qurtidan
O‘limga tik qarashni o‘rgan.
…Garchi bilar: bolasi bemor,
Ehtimol, so‘ng nafasin yashar,
Lekin uning to‘yiga atab
To‘n tikishdan bir bor tinmagan
Onadan sen umidni o‘rgan.
* * *
Torayib qolgandir tabiat bag‘ri,
Mening ham fe’lim tor, niyatim baddir.
Eshigim qulflog‘liq kunduzi, tuni,
Ruxsat so‘ramasdan, taqillatmasdan
Kirishga sigmaydi qo‘shnimning haddi.
Kun bo‘yi gaz, tutun aralash havo,
Tunlari xorijiy dori oshayman.
O‘z umrim o‘tishin istayman o‘zim,
Dam olish oyiga shoshaman…
Torayib qolgandir tabiat bag‘ri,
Ko‘zim teshilguday kenglik so‘rayman,
Topolmay garangsib, asabiylashib
O‘g‘limga baqirib, qizim qarg‘ayman.
Bosinqirab yomon tushlar ko‘raman,
Suvlar yo‘q ularni oqzib ketgulik.
Qattiq qo‘rqqaningda, ingranmay turib,
Suvlar yo‘q bir zarb-la yutgulik.
O‘zganing gapini ko‘tarish tugul,
Goho o‘z ovozim malol o‘zimga.
Sezilar yuragim, uyim torligi
Erim mehmon solib kelsa iziga.
Bu tuyg‘u menga or, menga uyatdir,
Alamdan bosh urgum beton devorga:
– Devorjon, hech yo‘q-sa, sen nari suril, –
U esa yetmaydi hech qachon zorga…
* * *
Ishongim keladi sehr-joduga,
Bosh-ko‘zingni bog‘lab, bir kunmas bir kun
O‘zimniki qilib olishlarimga.
Ishongim keladi afsonalarga,
Sen – oq o‘g‘lon, kuppa-kunduzi
Meni shart o‘g‘irlab ketishlaringta.
Kuzatib boradi bizni bug‘ular,
Oddiy bug‘u emas, shoxi kumushdan.
Oy bilan tug‘ushgan,
Kun-la tashlangan.
Ishongim keladi ko‘rishimizga –
Zar kokilli o‘g‘il, tillo sochli qiz:
O‘g‘ling oltin qoshiq o‘ynab o‘tirar,
Qizing zar beshikka belanib yotar.
Men uchun yo‘q tungi navbatchiliklar,
Uyda cho‘riliklar,
Ishxonada zir
Yugurib-elishl ar…
Sokin oqib yotgan daryo emishman,
Chapu o‘ng qirg‘og‘im – ikki zar beshik.
Mendan boshlanarmish boshi yo‘q dunyo,
Mendan ochilarmish dunyoga eshik.
* * *
Siz – yomon otliqsiz, ey yaxshi odam,
Qancha yaxshiliklar qilmang qanchaga.
Saxiylik qilsangiz – isrofgardirsiz,
Ochga non tutsangiz, qolmagay yodda,
Chunki siz piyoda.
* * *
Men oyoq qo‘ydimmi sening yuzingta,
Unda mening yuzim uzra tashlangan
Oyoqlar kimniki?
Sonsiz oyoqlar…
BAHODIR YeR UYQUSI
Devni yengtan bahodir misol
Dong qotgancha uxlar ona-er.
Hushtak chalib tursa-da shamol,
Chaqmoq chaqib titrasa-da ko‘k,
Uyqusiga bo‘lolmas malol.
Qancha og‘ir chekkan zahmati,
Uyqusi ham shu qadar qattiq.
Ter to‘qdi u rosa uch fasl,
Tushida ham, hoynahoy, mehnat
Janglarining zavqiga intiq.
Vahshiy hayvonlar dag‘dag‘asi,
Yirtqich to‘dalar qah-qahasi
Uyg‘atolmay alamga botgan
Bahodirni – go‘zal malakning
Soch tolasi uyg‘otgan kabi,
Uyqusidan uyg‘otar yerni
Ilk maysaning nafis gul labi!