Husniniso Ahmedova 1959 yil 12 fevralda Tojikistonning Sug‘d viloyati (sobiq Leninobod) G‘onchi tumanidagi Itorchi qishlog‘ida ziyoli oilasida tug‘ilgan.
1977-82 yillarda Toshkent Davlat Universiteti (hozirgi O‘zbekiston Milliy Universiteti) jurnalistika fakultetida tahsil olgan. Tahsilni tugatgach, Sug‘d viloyati televideniye va radiokomitetida, «Qadriyat» gazetasida jurnalistik faoliyat yuritgan.
«O‘zga hovli havosi», «Taxayyul» kitoblari nashr etilgan. «Changda qolgan gul» qissasi va qator hikoyalari O‘zbekistonning «Sharq yulduzi», «Saodat», «Sanam», jurnallarida, Tojikiston davriy nashrlarida, xususan, «Sug‘d haqiqati», «Qadriyat» gazetalarida, «Nafosat», «Sug‘d yulduzi» jurnalida chop etilgan. Shuningdek «Qadr», «Orzulardan ochilgan chechak», «Nafis so‘z shaydolari», «Shiru shakar» kabi kollektiv to‘plamlarga uning bir qator hikoyalari kiritilgan.
Kenagasliklar uni “Ikromali bog‘bon” deb atashadi. Chunki qishloqda uning oldiga tushadigan payvandchi bog‘bon yo‘q hisobi. Ikromali daraxtni hafsala bilan payvandlaydi. Uni ko‘ndalangiga kesib, yuzasini bog‘ pichog‘i bilan obdon silliqlaydi. Payvand tanasining o‘rta qismini yorib, unga payvandust bo‘lgan daraxtning har ikki davomi…
“Oh, Nafisa! Bu ismni senga kim qo‘ygan yoki o‘zing unga moslashib ulg‘ayganmisan? Ovozing ham nafis, barmoqlaring xuddi chinnigulning yaproqlariga o‘xshaydi, lablaring…” Nafisa ijirg‘andi, shakarguftor so‘zlarni boshqa eslagisi kelmadi. Yonginasiga uzun qizil avtobus kelib to‘xtadi. Shohbekat radiokarnayidan “Anjan aftobusi 42-ploshadkadan jo‘niydi”, davomi…
Yanvar oyidagi quruq ob-havo fevral kirishida ham o‘zgarmadi. Yangi yilni ichki bir dilgirlik bilan qorsiz kutib olsak ham, ko‘nglimizda hali ikki oy qish fasli bor-ku, degan umid yo‘q emasdi. Qishning so‘nggi oyi qisqa bo‘lgani uchunmi, kunlar ham bir tutamdek tuyulardi. davomi…
– Hiy-y, sho‘rima, kap-katta xotinni ho‘ngillashini-i-i. He, osonakan-da birovning bir parcha oqini olib, eshigini ochib qaytish. Bir kirgan joyingga to‘rt-besh bosh urasan, borib kelaverib kalish yirtasan. Zavchilik – qulchilik, balam, asti yosh to‘kma, sani balangayam atagani bordir…Mohira xola qattiq-quriq gaplar davomi…