Ҳуснинисо Аҳмедова. Уч дона олма (ҳикоя)

Кенагасликлар уни “Икромали боғбон” деб аташади. Чунки қишлоқда унинг олдига тушадиган пайвандчи боғбон йўқ ҳисоби. Икромали дарахтни ҳафсала билан пайвандлайди. Уни кўндалангига кесиб, юзасини боғ пичоғи билан обдон силлиқлайди. Пайванд танасининг ўрта қисмини ёриб, унга пайвандуст бўлган дарахтнинг ҳар икки давоми…

Ҳуснинисо Аҳмедова. Маломат (ҳикоя)

“Оҳ, Нафиса! Бу исмни сенга ким қўйган ёки ўзинг унга мослашиб улғайганмисан? Овозинг ҳам нафис, бармоқларинг худди чиннигулнинг япроқларига ўхшайди, лабларинг…” Нафиса ижирғанди, шакаргуфтор сўзларни бошқа эслагиси келмади. Ёнгинасига узун қизил автобус келиб тўхтади. Шоҳбекат радиокарнайидан “Анжан афтобуси 42-плошадкадан жўнийди”, давоми…

Ҳуснинисо Аҳмедова. Лайлакқор, азизим…(ҳикоя)

Январ ойидаги қуруқ об-ҳаво феврал киришида ҳам ўзгармади. Янги йилни ички бир дилгирлик билан қорсиз кутиб олсак ҳам, кўнглимизда ҳали икки ой қиш фасли бор-ку, деган умид йўқ эмасди. Қишнинг сўнгги ойи қисқа бўлгани учунми, кунлар ҳам бир тутамдек туюларди. давоми…

Ҳуснинисо Аҳмедова. Қулчилик (ҳикоя)

– Ҳий-й, шўрима, кап-катта хотинни ҳўнгиллашини-и-и. Ҳе, осонакан-да бировнинг бир парча оқини олиб, эшигини очиб қайтиш. Бир кирган жойингга тўрт-беш бош урасан, бориб келавериб калиш йиртасан. Завчилик – қулчилик, балам, асти ёш тўкма, сани балангаям атагани бордир…Моҳира хола қаттиқ-қуриқ гаплар давоми…


Мақолалар мундарижаси