Abdulatif Abdullayev. Ilinj (hikoya)

Qishloqdan qaytdimu nimanidir unutib qoldirganday bo‘laverdim. Ammo yo‘l bo‘yi eslolmadim. Nazarimda, onamning nigohi o‘sha nimanidir eslatmoqchi bo‘lgan, yo‘lga chiqqunimga qadar atrofimda parvona edi…Bu narsa onam bilan bog‘liq ekanini idrok qila boshladim. Xunobim tarqamadi. Olib ketgan ozgina va olib kelgan ko‘pgina davomi…

Abdulatif Abdullayev. Xumor (hikoya)

Mamasodiq boshi og‘rib uyg‘ondi. Kun qiyomga kelgan, dalaga ekilgan qovun-tarvuzni sug‘orish ham qolib ketgandi. Kecha mirobning «Peshinda suv uziladi», deganini eslab ko‘ngli g‘ashlandi:— Onasi, hoo onasi.— Haaa, — og‘il tomondan xotinining asabiy ovozi eshitildi.— Buyoqqa kel.— Hoziir, buzoq o‘lgur ushlatmayapti.Mamasodiqni davomi…

Abdulatif Abdullayev. Hamyon (hikoya)

Yaqinda tug‘ishi kutilayotgan bittayu bitta sigirga hovli etagidan o‘tgan ariq ichida o‘t yulayotgan Hikmatni onasi hayajonli ovozda chaqirdi:—Hikmatjoon! Hiikmaat! Buyoqqa kel o‘g‘lim. Tezroq bo‘l… Yulgan o‘tlarini orqalab kelgan Hikmatni onasi shoshirdi:—O‘tingni qo‘y o‘g‘lim, mana buni o‘qi!…—N…nnima ekan u?—O‘zing o‘qiyqol!Maktubda uning davomi…

Abdulatif Abdullayev. Marvarid donasi (hikoya)

Ertalabdan ko‘ngli g‘ashlandi. Holbuki, bugun yaxshigina mukofotga loyiq topilgandi. Hamkasblar, tanish-bilishlar qutlashar, ularga ming‘irlab, mujmal javob qaytarardi. Sovrinni kabinetining bir chekkasiga qo‘ydi. Ochib ko‘rmadi ham. Qayerdandir ko‘ngliga yopirilib kirgan dilxiralik tarqamayotgandi. Kechga borib betoqat bo‘la boshladi. Qishloqqa – otasiga qo‘ng‘iroq davomi…


Maqolalar mundarijasi