Сабоҳат Азимжонова. Гулбаданбегим (1990)

«Ҳумоюннома» XVI асрда Бобурнинг набираси Акбаршоҳ даврида Ҳиндистонда Заҳириддин Бобурнинг қизи Гулбаданбегим томонидан ёзилган. Гулбаданбегимнинг ёзишича, Акбаршоҳ ўз даври тарихини абадийлаштариш мақсадида замонафнинг ҳамма олимларига, қариндош-уруғлари ва амирларга мурожаат қилиб: «Бобур подшоҳ ва Ҳумоюн подшоҳ даври ҳақида ниманики билсангиз ёзинг», давоми…

Худойберди Дониёров. «Ўзбек» сўзининг келиб чиқиши (1990)

Маълумки, Совет ҳокимияти йилларида СССР халқларининг тарихини ўрганиш соҳасида анчагина ишлар қилинди. Лекин булар кўпроқ маълум бир қолипга солинган ҳолда олиб борилди. Натижада СССРдаги ҳар бир халқнинг ўз тарихини чуқур ўрганиши ўрнига кўпгина чалкашликларга йўл қўйилди. Баъзан эса, масалан, Ўзбекистоннинг давоми…

Ортиқбой Абдуллаев. Қимирлаган қир ошар (1990)

Биз дорилфунунга янги келган кезларимизда Шукур Холмирзаев юқори курсда ўқиса-да, тилга тушган ёзувчи эди. Кўпинча кўча-кўйда Абдулла Орипов билан ўзаро қизғин гаплашиб, баҳслашиб юрганини кўрардик ва ҳар иккисига бирдек ҳавас билан қарардик. Уларнинг «Гулхан», «Ленин учқуни»да босилган ҳар бир асарини давоми…

Эргаш Умаров. Қомуслар — маданий бойлигимиз (1990)

Туркий халқлар ичида ўзбекларнинг маданий мероси энг бой ҳисобланади. Мавжуд қўлёзмаларнинг бир қисмини қадимги қомуслар ташкил қилади. Тбилиси, Ленинград, Боку, Тошкент шаҳарларидаги қўлёзма хазиналаридаги Фатҳ Алихоннинг «Китоби луғати атрокийа», Толе Ҳиравийнинг «Бадое-ул-луғат», Муҳаммад Хуйиннинг «Хулосаи Аббосий» ва бошқа луғатлар ана давоми…

Қулман Очилов. «Интизорлик билан кутамиз!»

Чегаланган чойнак Шундай жойлар ва одамлар бўладики, кўрганингда, эслаганингда беихтиёр қувониб, яйраб кетасан. Тотли орзиқиш билан қўмсайсан. Тошкентнинг Бешёғоч майдонидан Бобур кўчаси бўйлаб Низомий номидаги педагогика университети томон юрганимда мени ана шундай ажиб бир ҳаяжон чулғаб олганини сезаман. Дорилфунун рўпарасидаги давоми…

Норбой Худойберганов. Тафтишсиз ўсиш бўлмайди (1990)

Эътибор беринг-а, инсон қишда иссиқни, ёзда эса соя-салқинни қўмсайди. Ваҳоланки, одамзотнинг яхши яшаб, соғлом турмуш кечириши учун ўз пайтида ёз ҳам, қиш қам жуда-жуда керакдир. Керакли нарсалар эса, бамисоли қаҳратон қишдай ёки жазирама иссиқдай ёқимсиз бўлишини негадир «ҳазм» қилолмаймиз. Жумладан, давоми…

Абдужаббор Яҳёев. Тошкентнинг ўн икки дарвозаси (1990)

Мовароуннаҳрнинг энг қадимий шаҳарларидан бири бўлган Шош (Тошкент) ўзининг узоқ ва қизиқарли тарихида ўзаро феодал урушлар ҳамда хорижий босқинчилар истилоси натижасида неча бор бузилиб, неча бор қайта тикланган. Шарқ мамлакатларида, жумладан, Ўрта Осиёда йирик шаҳарлар қўрғон билан ўраб олинганлиги, уларнинг давоми…

Комилхон Каттаев. Шердор (1990)

Умри боқий, ғоятда нафис, жозибадор обидалар неча асрлардан буён кўҳна Самарқанд кўркига ярашиб турибди. Не бахтки, бугунги авлод улар билан ҳақли равишда фахрлана олади. Хориждан ташриф буюрган ҳар бир сайёҳ эса, бу обидаларни бир бор кўрмоқ, улуғ боболар қадамжоси бўлган давоми…

Гога Ҳидоятов. Отамнинг ёрқин сиймоси (1990)

Отам оламдан кўз юмганига ўттиз йил бўлди, бироқ мен ҳамон биз бирга бўлганимиз ўша кунлар ёди билан яшайман. У маним учун ҳалоллик ва садоқат билан халққа хизмат қилишнинг ҳамишалик ёрқин намунасидир. Ўз навбатида халқимиз уни меҳр ва ихлос туйғуларига чулғади. давоми…

Улуғбек Ҳамдам. Истиқлол даври ўзбек адабиёти ҳақида икки оғиз сўз

Истиқлол даври ўзбек адабиёти мавжуд ва у ўзига хос кўнгил адабиётидир. Уни йўқ санайдиганлар ёки бир жойда депсиняпти, дейдиганлар  (бундай қарашга ҳақлари бор, албатта!) ё бу давр адабиёти билан яхши таниш эмас ёки адабиётнинг “яшаш” қонуниятларини керагича билишмайди. Бугунги адабиётдан давоми…