Paydo bo‘ldimmi, bas, qarshimda qator Eshiklar taqa-taq yopilur faqat… — Odamlar, hoy, shoshmang, sizda gapim bor, Odamlar… bir nafas sabru qanoat!.. Men pul so‘ramayman, so‘ramayman mol, Non ham so‘ramayman… Oshiqmang uncha!.. Bir savol so‘rayman, faqat bir savol, Kishi savoldan ham davomi…
Siyosiy mustaqillik — milliy o‘zligini tanish, milliy tozarish demakdir. Bu — asl milliy ruh, milliy nuqtai nazar, o‘z milliy tafakkuriga ega bo‘lishdir. Ayonki, biz o‘tgan yetmish yil davomida hamma qardosh elatlardan yuz o‘girib, butun nazarimizni markazga — Ovro‘poga qaratgan edik. davomi…
Jo‘rayeva Dilobar Sa’dullayevna 1987 yil 20 may kuni Buxoro viloyati Olot tumanida tug‘ilgan. Uning “Ikkinchi umr”, “Ko‘ngil odami”, “Yuragimda gullaysan Vatan”, “Men sizni so‘rab keldim” she’riy to‘plamlari hamda “Qismat chorrahasi” nasriy to‘plami nashrdan chiqqan. Hozirda Respublika Ma’naviyat va ma’rifat markazi davomi…
Mustaqil bo‘la olmaydigan shaxs ham, davlat ham yo‘q. Hayotning necha ming asrlik achchiq-chuchugini totigan O‘zbekiston nega mustaqil bo‘la olmas ekan! Faqat… biz ildizlari tarixdan qo‘porib olingan, tavalludi sun’iy ravishda 17-yildan boshlangan O‘zbekistonda yashayapmiz. Sotsializm va’da qilgan tuzum afzalliklaridan kelib chiqsak, davomi…
Sa’dulla akadagi samimiylik do‘stlar ko‘nglidan hech ketmasa kerak. Men Sa’dulla aka bilan 20 yillar oldin Andijonga ijodiy safarga borganimizda yaqindan tanishgandim. U vaqtda ustoz “Mohiyat” gazetasining bosh muharriri edi. Shundan so‘ng biz ko‘p safarlarda bo‘ldik, umumiy do‘stlarimiz bilan birga adabiy davomi…
Vrach kundaligidan Keyingi paytlarda biz vrachlar qayerda bo‘lmaylik, nima haqda suhbatlashmaylik, fikri-zikrimizni ShIKOYaT ko‘proq qamraydigan bo‘lib qoldi. Undan hadiksiraymiz, cho‘chiymiz. Chunki har qanday shikoyat, u tasdiqlanadimi, yo‘qmi bari bir, vrachni bir silkitib ketadi. Mening nazarimda, shikoyat — yuqumli kasallikka, epidemiyaga davomi…
Bir hikoya tegrasidagi o‘ylar Chin ixlos Men bu hikoya haqida ko‘nglimdan kechgan o‘y-fikrlarimni anchadan beri yozgim kelardi. Tunov kuni uni qaytadan o‘qidimu qanday qilib qo‘limga qalam olganimni bilmay qoldim. Asar “O‘zbekiston adabiyoti va san’ati” gazetasida o‘n besh yilcha burun – davomi…
BEMOR U o‘n yil qachonlardir har xil shakllar chizib bezatilgan shiftdagi naqshga qarab yotdi. So‘ng ko‘zini yumib ochdi. Shunda bildiki shift o‘zgargan… O‘Y – Sen ham menday o‘ylaysanmi? – Bilmadim. Ammo men ham o‘ylayman. – Demak, men yolg‘iz emas ekanman. davomi…
I Hamma yoq yam-yashil va ho‘l. To‘q pistoqi rang odamning yuragini siqadi. Toliqtiradi. Yomg‘ir butun yashillikni, uning to‘qimdek qalin va qo‘pol kiyimlarini ivitib yuborgan. Nima uchundir ko‘kalam, yomg‘ir va qir-adirlar doimo bir-birlariga hamroh. Qirda tepaga chiqmoqchi bo‘lsang ham, pastga tushmoqchi davomi…
O‘zbekistondagi eng baland cho‘qqi – Hazrati Sulton Boysun tog‘larida barqarordir. Shu tog‘larda, shu ulug‘ tog‘lar adog‘ida yashab-yashnab yotgan el-u xalqning jamiki orzu-armonlariga timsol bo‘lgudek bir ne’mat bor. Bu – mo‘miyo! Mo‘miyo tog‘ning odam oyog‘i yetmas joylarida silqib, ko‘zyoshdek tomchilab, yig‘ilib davomi…