Tushlikda yog‘liqqina palovni tushirgan Bozorqulov dekanatga kirib kelganida kotibasi Xolidaxon oyoqlarini chalishtirib, shapaloqdek keladigan oynasiga tikilgancha o‘ziga oro berib o‘tirgan ekan. Bozorqulov unga yeb qo‘yguday bir qaradiyu:– Meni kim so‘rab kelsa ham majlisdalar deb ayting!-dedi.U eshigi sirtiga “Dekan” deb yozilgan davomi…
Darsdan qaytsam, xonadoshim Sherali:-Ertaga jahon chempionati boshlanadi. Nima qilamiz?-deb qoldi.Biz taqdir taqazosi bilan Sherali ikkimiz institutimizning yotoqxonasida birga turamiz. Juda sergap bo‘lsa ham yaxshi bola. Ko‘cha tili bilan aytganda, “boqsa odam bo‘ladi”. Ikkita futbolning ashaddiy ishqibozi bitta xonada yashasa, ularning davomi…
Ikki hafta davomida kechani kecha, kunduzni kunduz demay dars tayyorlaganlarim havoga uchdi-ketdi. Fakultetda “Sattorovning darsidan besh baho oldim”, deb ko‘krak kergan talabalarni sanashga bir qo‘lning barmoqlari ham ko‘plik qiladi. Men ham shular safiga kirsammikin, degandim-da.– Tak, – dedi Sattorov burnining davomi…
Ostonaqulovning fakultetga dekan bo‘lib ko‘tarilganligiga bor-yo‘g‘i bir oy bo‘lgan esa-da, barchaning “dodini berishga” ulgurdi. Kecha uning dakkisidan besh daqiqagina kech qolgan kaminai kamtarin ham bebahra qolmadim.Oliygoh domlasi ham shunaqa mas’uliyatsiz bo‘ladimi, o‘rtoq? O‘qituvchi bo‘laturib siz kechikibsizki, talabalardan xafa bo‘lmasak ham davomi…
Biz uyimizga yetay deb qoldik. Ikki-uchta it bemavrid o‘tkinchidan jahli chiqib, hura boshladi. Sen itning ovozidan qo‘rqma. Bu ham dunyodagi tovushlardan biri.Mana, yonimizga kelib, mening etaklarimni yalay boshladi. Sezayapsanmi, men itlarning ko‘zlariga qaramayapman. Ko‘zlarida miltirayotgan ojiz g‘azabni ko‘rmaganimiz ma’qul. Sen davomi…
Navbatdagi asarim nashr etildi. Sokinlik tilsimli, sukunat sirlarini olamga yoyuvchi bo‘ronlar esa undan qudratli. Mening asarlarim – bo‘ronlar. Ijodkor tanishlarimizdan biri yangi kitobim bilan tabrikladi. U yaxshi inson va o‘rtamiyona shoir. She’rlariga nisbatan suhbatlari hayajonliroq. Ustiga-ustak butun vujudi bilan ro‘zg‘or davomi…
Ko‘chadan «Kechki shirmoy kulchalar!» degan tovush eshitildi. Qimorboz ijarada yashaydigan uyning sohibasi mojor millatiga mansub satang va tannoz keksa ayol, ustiga eski hamda yirtiq choyshab yopilgan stol ustida ushlanaverganidan uvadadek holga kelib qolgan qartalar bilan fol ochib o‘tirardi. O‘rnidan turib davomi…
Har bir ishning o‘z «nega»si bor. Yo‘q, o‘xshamadi. Hikoyani ilmiyroq gaplar bilan boshlagan ma’qul. Aytaylik, mana bunday: «Har qanday sharoitda ham odamning ko‘ngli xotirjam tortishi kerak». To‘g‘risi, bunisi ham o‘xshamadi. E’tiborga molik gap aytish uchun avvalo kishi-ning o‘zi buyuk bo‘lishi davomi…
Boyazid qahvaxonalarining birida o‘rtog‘imni kutib o‘tirgandim. Qahvaxonada odam juda kam edi. Ikki-uch kishi o‘chib qolgan kaminning yonida past ovozda dardlashib o‘tirar; bir keksa xodim, ko‘zida oynak, qo‘lida gazeta bilan mudrardi. Shu payt qahvaxona o‘rtasida eski ipak yopinchig‘li keksa bir ayolga davomi…
To‘raboy Jo‘rayev (Turabay Joroyev) 1951 yili Botken viloyatining Laylak tumanida tug‘ilgan. O‘sh pedagogika institutini (1972) va Moskvadagi M. Gorkiy nomidagi adabiyot institutini tamomlagan (1979). Qirg‘izistonda xizmat ko‘rsatgan madaniyat arbobi. Qirg‘iziston Yozuvchilar uyushmasi a’zosi (1991). “Ыyman” (“Iymon”), “Avaz” (“Ovoz”), “Dartikem jүrөk” davomi…