Ertalab. Soat 10-00.Tez yordam bo‘limida telefon jiringlaydi. Oq xolat, qalpoq kiygan navbatchi (dispetcher) boshqaruvchi go‘shakni ko‘tardi.– Da. Tez yordam eshitadi.– Familiyang nima?– Familiyamni nima qilasiz? Xizmat bo‘lsa aytavering, yozib olaman.– Senga familiyangni ayt deyapman.– Siz kimsiz o‘zi?– Men hokimiyatdanman. Familiyangni davomi…
(bir kimsaning nomai holi) U tug‘ildi-yu, yig‘lab yubordi. Qanaqa dunyoga kelib qoldim-a? deb hayron bo‘lib, qotib-qotib yig‘lardi. O‘rab-chirmashdi. Onasi ko‘krak tutdi. Baxtiga qarshi onasining ko‘krak uchi yassi ekan, ema olmadi. Shu ham ko‘krak bo‘ldi-yu, emmayman, vag‘illadi yana. Do‘kondan davomi…
Eshigiga «hakimlar xonasi» deb yozilgan xonada navbatchi do‘xtur kresloga yastanib olganicha berilib televizordan futbol o‘yinini tomosha qilyapti. Asabiylashib tez-tez sigaret chekaverganidan xona ichi tutunga to‘la. O‘yin avjida. Do‘xtur har zamon «ha bo‘l, chop, tep» deb qiyqirib qo‘yadi. Xonaga kirib kelgan davomi…
Qishloqqa ketayotgan tiqilinch avtobusning oxirgi o‘rindig‘ida tizzasiga ichi to‘la xaltasini qo‘yib olgan, odmiroq kiyingan soqol mo‘ylovi o‘sgan va boshida yag‘iri chiqqan do‘ppili o‘rta yoshlardagi bir odam hammani og‘ziga qaratib gurung berib ketyapdi:-… Sug‘ur degan hayvonni bilasiz-a? Ha, balli. Mana endi davomi…
Ishxonamiz boshlig‘i to‘satdan ishdan olindi. Endi esa ishxona xodimlari oldida katta bir muammo ko‘ndalang bo‘lib turibdi. U ham bo‘lsa ishxonani qayta oyoqqa turg‘izadigan yaxshi bir rahbar saylab olishimiz kerak. Muammo shundaki, bu rahbarni biz o‘zimizning oramizdan tanlab, saylab olishimiz kerakmish. davomi…
Kultepa degan shaharchadan kechasi soat uchlarda to‘rttagina vagonni sudrab jo‘naydigan shaharlararo poyezdda allaqachon odam ko‘p. Hamma ham kechasi salqinda yurishni, hali bozorlaru idoralar ochilmasdan viloyat markaziga yetib kelib, yumushlarini bitirib ertaroq qaytishni xohlaydi. Chunki bu yerda tush paytidan so‘ng soyada davomi…
– He-e, oshna, ishimning nimasini so‘raysan. Chatoq, chatoq. Yigirma yillik hayotim ostin-ustun bo‘lib ketdi-ku. Men o‘zi hech omadi chopmagan odam ekanman-da…– Ha, namuncha, hasratingdan chang chiqmasa?!– Ish joyimda tinchlik yo‘q, oshna, tinchlik. Mana bir oy bo‘layotibdiki xuddi qil ko‘prik ustida davomi…
O‘zining maqtanishicha imtihonlarni “pul bilan to‘g‘irlab”, bir amallab o‘qishni bitirib kelgan Tanayev bizga yaqinda bolalar shifokori bo‘lib ishga keldi. Bugun birinchi bor hamshirasi bilan chaqiriq bo‘yicha bemor bolani ko‘rish uchun uyiga borishdi. Kechadan beri bezovtalanib turgan uch oylik chaqaloqni qo‘rqa-pisa davomi…
Hurmatli o‘rtoqlar! Xo‘-o‘shsh… Bugun navbatdan tashqari chaqirilgan yig‘ilishimizdan maqsad – ertaga tekshiruvchilar kelarmish… Þqoridan… Ishimizni miridan sirigacha tekshirar ekan. O‘zingiz bilasiz, o‘rtoqlar, hozir zamon chatoq. Sal xato qildingmi, tamom… Qulog‘ingni ushlab ketishing hech gapmas. Ayab o‘tirish yo‘q. Ha, ha. Ayashmaydi… davomi…
Ertalab. Vrachlar xonasi. Katta oyna qarshisida o‘z aksiga qarab patila sochini tarayotgan, ko‘zlari kirtaygan, soqoli o‘sgan yuzlari so‘lg‘in, burni so‘rraygan, qotma jarroh Qoraboyev navbatchilikni topshiryapti. Allaqachon oq xalati va qalpog‘ini kiyib, divanda oyoqlarini chalishtirib, bir qo‘lini divan orqasiga oshirib, yastanib davomi…