Nurulloh Muhammad Raufxon. Uy (hikoya)

Seniki atalar shu yer, shu zamin…A. Oripov Xullas, qishloq buziladigan bo‘ldi.Qo‘rg‘onchada almisoqdan qolgan bir bino bo‘lardi. Biladiganlarning guvohlik berishicha, qishloqda yakkaxo‘jaliklar tugatilib, «kolxoz-kolxoz» bo‘layotgan davrlar ulusning yig‘inlari tez-tez shu binoda o‘tkazib turlar ekan, keyinchalik, alg‘ov-dalg‘ovlar sal bosilib, musichalar shiftga bemalol davomi…

Nazar Eshonqul. Sharpa (hikoya)

Xonangdagi sharpani sezib qolganingga  ancha bo‘ldi. Uning sharpa ekaniga endi iymoning komil edi. U goh g‘uslxonada, goh kitob o‘qib o‘tirganingda, goh xayol surib yotganingda shunday yoningda paydo bo‘lar, sovuq ko‘zlarini senga tikib turganini sezib qolarding. Dastlab men shunday tuyulayapti deb, davomi…

Nazar Eshonqul. Istilo (hikoya)

Sen bu dunyoga xaloskor o‘lgankuni kelgan eding… U uch kundan beri tuz totmagan, tobora holsizlanar, ko‘ngli aynimoqda edi. So‘l xiyobondagi ta’qibdan so‘ng battar tinkasi qurib, yurishga ham madori qolmagan, o‘pkasi kuyib ketayotganday achishar, garchi ta’qib etuvchilarni bir soatcha oldin chalg‘itib davomi…