। Vojid Ali* shoh hukmronlik qilayotgan paytlar edi. Butun Laknov vaqtixushlik va aysh-ishratga mukkasidan ketgan, kattayu kichik, boyu kambag‘al — hamma shu ishga boshi bilan sho‘ng‘igan edi. Kimdir raqsu qo‘shiq ila bazm qurib, ko‘nglini xushlasa, boshqa birov ko‘knori ichib kayf davomi…
– Sobir aka, asarlaringizni o‘qigan kitobxon tanti va sodda qishloq odamlari orasida yurgandek bo‘ladi, xuddiki, ular yaqin odamlaring, jigarlaringdek tuyuladi. Ayting-chi, bu qahramonlaringizning hayotda prototipi bormi yoki to‘qima obrazlarmi? – Yozuvchi odam prototipni qanchalik o‘ylab topdim degani bilan baribir voqeaning davomi…
Hammasi mana shu sho‘rtumshuqdan chiqdi. Iboddan. Dog‘-dug‘i, maza-masallig‘i — barcha-barchasi soz, do‘stu dushmanning ishtahasini qitiqlagancha bir chiroyli dimlanib turgan maslahatli oshga nuqul birov aytsa-aytmasa burnini tiqib, itgayam solib bo‘lmaydigan qilavergach, sho‘rtumshuq bo‘lmay kim bo‘lsin axir bu Ibod afandim?! Mana, bu davomi…
Har safar kuz yaqinlashganda tabiatdagi juda ko‘p hodisalar bizlar istaganchalik yaratilmaganligi to‘g‘risidagi gap-so‘zlar boshlanardi. Qish bizda uzoq davom etadi. Yoz qishdan ancha qisqa, kuz esa lip etib, xuddi derazang yonidan tillo qush uchib o‘tganday o‘tib ketadi. Bizning bu suhbatlarimizni o‘rmonchining davomi…
1987 yilning 5 yanvar kunidan boshlab biz o‘z ahdnomamizdagi barcha mutaxassislar bilan Damashq yaqinidagi Sbeyna qishlog‘i yonida Sovet mutaxassislariga atab qurilgan uyga ko‘chib keldik. Turar joyimiz shahardan 15 chaqirim olislikda bo‘lgani uchun har kuni ishdan so‘ng mikroavtobusda shaharga tushib, oziq-ovqat davomi…
Odamning o‘zi hech narsa emas, hamma gap — ishda. Gyustav Flober Hamsuhbat topilsa, qishloqda to‘planib gurung qiladigan joylar bor. Hu-uv tepaliklar ham xo‘p rohatijon. O‘sha yerlarga yo hech kimning ko‘zi tushmaydi, yo gurungbop joyligini xayollariga keltirishmaydi, xullas, birov darvozasi og‘zidagi davomi…
Oppoq edi boshda bu dunyo, Ko‘cha oppoq, kechalar oppoq… Xurshid Davron. Birinchi soat darsga kechikkan biz uchovlon botirlar yuraklarimizni hovuchlab endigina maktab binosi yonida uchrashib turgan edik, sinf rahbarimiz Bo‘tayevning olahakkanikiga mengzar o‘tkir tovushi kapalagimizni uchirib yubordi. − Hey-ey, qahramonlaar! davomi…
Kollejdaligimda yozgi ta’tilni Dehrada, buvimnikida o‘tkazishga odatlangan edim. Doimo mayning boshlarida yo‘lga tushib, iyulda ortimga qaytardim. Deoli Dehradan o‘ttiz chaqirim narida joylashgan kichikroq bekat bo‘lib, Himolay janubiy etagida qalin changalzorlar boshlanishini belgilab berardi. Poyezd Deoliga sahar beshlarda – bekat chiroqlari-yu davomi…
Millat — bu til, til — bu millat. Shunday ekan, millatning tiliga oid qonun-qoidalar, uning imlosi ishlanar ekan, u, albatta, uzoqni ko‘zlagan, kamchiliklardan xoli bo‘lishi darkor. Bu qonun-qoidalar shoshilib yoki biror rahbarning buyrug‘i bilan ishlanmasligi kerak. Aks holda bunday imlo davomi…
«Kimsan» ismimning ma’nisiga kelsak, ins-jinslarning nomi ekan. Ma’lumki, ins-jinslarning qo‘nimi bo‘lmaydi. «O‘g‘lim ko‘chaning bolasi bo‘lsin, kasbimni egallasin», deb otamiz shu sharifni kaminaga ma’qul ko‘rganlar. Bizning urug‘ yosh bo‘lsa, ikkala lunjida qurtobasi borday, keksa bo‘lsa, suzmaxaltaday lunji osilgan bo‘ladi. Sababi — davomi…